Η πρακτική της «ψυχιατρικής του δρόμου» στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται στο επίκεντρο μιας καινοτόμου προσέγγισης για τη φροντίδα των αστέγων. Χωρίς να απαιτεί την παραδοσιακή επίσκεψη στο ιατρείο, οι ψυχίατροι παίρνουν την πρωτοβουλία να βγουν στους δρόμους, προσεγγίζοντας τους ασθενείς στο δικό τους περιβάλλον. Αν και αυτή η προσέγγιση λειτουργεί εδώ και κάποια χρόνια, υπάρχει ελάχιστη επιστημονική έρευνα για τον αντίκτυπό της. Αυτοί οι επαγγελματίες υγείας επιχειρούν να καλύψουν το κενό που δημιουργείται από την έλλειψη πρόσβασης των αστέγων σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Μέσω της άμεσης επαφής και παρατηρώντας την καθημερινότητα των ατόμων που ζουν στον δρόμο, επιδιώκουν να αξιολογήσουν και να θεραπεύσουν τις ψυχικές διαταραχές που πολλοί αντιμετωπίζουν. Η «ψυχιατρική του δρόμου» δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ιατρικής φροντίδας, αλλά επεκτείνεται και στην υποστήριξη των αστέγων στην αναζήτηση στέγης και κοινωνικών υπηρεσιών. Χωρίς να αλλοιώνεται η ουσία και η αξία αυτής της δράσης, αναγνωρίζεται ως ένα πρωτοφανές βήμα για την παροχή ολοκληρωμένης φροντίδας σε μία από τις πιο ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες. Παρά την έλλειψη εκτεταμένων ερευνών, οι πρώτες παρατηρήσεις καταδεικνύουν τη δυνατότητα για σημαντικές θετικές αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων που ζουν στον δρόμο.
