Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία ήταν αδέλφια που έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Την εποχή εκείνη, ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν σκληρός και ανελέητος. Για να αποφύγουν τα βασανιστήρια και τον θάνατο, ο Ευλάμπιος και η Ευλαμπία κρύβονταν μαζί με άλλους χριστιανούς στο βουνό. Μια μέρα, ο Ευλάμπιος αναγκάστηκε να κατέβει στην πόλη για να προμηθευτεί τροφές. Εκεί, οι ειδωλολάτρες τον αναγνώρισαν και τον συνέλαβαν. Ο βασιλιάς τον ρώτησε αν είναι χριστιανός και ο Ευλάμπιος απάντησε με θάρρος ότι ναι.
Ο βασιλιάς διέταξε να βάλουν τον Ευλάμπιο σε ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Ευλάμπιος, όμως, προσευχήθηκε στον Θεό και συνέτριψε το είδωλο του θεού Άρη. Οι ειδωλολάτρες εξαγριώθηκαν και άρχισαν να τον μαστιγώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Την ώρα που ο Ευλάμπιος βασανιζόταν, η αδελφή του Ευλαμπία τον αγκάλιασε και παρακάλεσε το Θεό να την αξιώσει να συμμαρτυρήσει μαζί του. Οι ειδωλολάτρες έβαλαν και τους δύο σε ένα καζάνι με βραστό νερό.
Ωστόσο, ο Θεός έσωσε τα δύο αδέλφια από το θάνατο. Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία βγήκαν από το καζάνι σώοι και αβλαβείς. Το θαύμα αυτό συγκίνησε 200 ειδωλολάτρες, οι οποίοι πίστεψαν στον Χριστό. Οι 200 νέοι χριστιανοί, μαζί με τους Αγίους Ευλάμπιο και Ευλαμπία, αποκεφαλίστηκαν από τους ειδωλολάτρες. Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία είναι πρότυπα θάρρους και πίστεως. Η ιστορία τους είναι μια υπενθύμιση ότι η αγάπη για τον Χριστό είναι πιο δυνατή από τον φόβο του θανάτου.
