Με μία κυρία θα συζητήσουμε σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Μία σύζυγο, μητέρα, επαγγελματία, μία μεγάλη καρδιά, αφιερωμένη για δεκαετίες στα πιτσιρίκια της Α’βάθμιας εκπαίδευσης, στις ψυχούλες που διψούσαν και διψούν για ειλικρίνεια και αγάπη .....και τα δύο τα διαθέτει η καλή φίλη κ. Αδαμαντία Αλατάρη.
Η Αδαμαντία Αλατάρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά και έκανε μεταπτυχιακό στη Γενική Παιδαγωγική και στην Ψυχολογία. Ασχολήθηκε με την Αγιογραφία και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις δήμων και σε πνευματικά κέντρα εκκλησιών. Σήμερα, εργάζεται σε δημόσιο Ελληνικό δημοτικό σχολείο και είναι πολύτεκνη μητέρα.
Μέσα στον καθημερινό αγώνα της πολυτεκνίας και της διδασκαλικής ενασχόλησης αναδύθηκε το συγγραφικό της ταλέντο, ξεχειλισμένο από το ταξίδι της ζωής της ανάμεσα σε πολλά παιδιά. Στόχος της είναι να εκμυστηρευτεί στις αγνές παιδικές ψυχούλες, το μυστικό της αγάπης για το καλό βιβλίο, τη φύση, τον συνάνθρωπο, τον Ουρανό! Μεταξύ των χαρούμενων και καλαίσθητων βιβλίων της είναι: Η γιαγιά μου…Η Μικρά Ασία,(Βραβείο Εστίας Νέας Σμύρνης ), Η Κοιμωμένη Σταχτο Χιονάτη, Τρεις μέρες… με τους Αγίους, Άγιοι Τόποι Εκεί που ο ουρανός… χαμηλώνει, Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη, Σμύρνη μου παραμυθένια, (Βραβείο Εστίας Νέας Σμύρνης), Στο Αγιον όρος προσκυνητής ή επισκέπτης, Πασχαλινή Χαρά.και Καλοκαιρινή συντροφιά. Έχει γράψει στο συλλογικό τόμο "Ευτυχία είναι".
Βραβεύτηκε από τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό για την Ανάπτυξη του Πνεύματος και της Τέχνης, η ποιητική της συλλογή Πάντα θυμάμαι και από τη Μητρόπολη Πειραιώς το έργο της, Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους. Αλλά η μεγαλύτερη διάκρισή της στη ζωή, είναι όταν βλέπει τη χαρά, στα μάτια των παιδιών που απολαμβάνουν τα βιβλία της. Κι η ευχή που απευθύνει πάντα: «Χαρά να έχετε!».
Ερώτηση: κ. Αδαμαντία, ποιά εναι η επαφή σας ως δασκάλα τόσα χρόνια με το βιβλίο ,το τετράδιο και τον μαυρoπίνακα;
Απάντηση: Πατέρα Χρήστο ,πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να μιλώ μαζί σας, στην ειδησιογραφική ιστοσελίδα που αρθρογραφείτε ,την www.globonews.gr Τριανταέξι χρόνια κοντά στα παιδιά του δημοτικού ως δασκάλα έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Έγινα φίλη με τα θρανία, με τα βιβλία, με τα τετράδια, με τον μαυροπίνακα. Τα αγάπησα πολύ, έγινα ένα μαζί τους, προσπάθησα μέσω αυτών των αψύχων αντικειμένων να επικοινωνήσω με το έμψυχο υλικό, με τον μαθητή και να έχω μαζί του σχέση παιδαγωγική, αλλά και σχέση αγαπητική, σχέση φιλική, σχέση διακριτική, θα έλεγα.
Ο μαυροπίνακας για μένα είναι αυτός που κάθε πρωί παίρνει μορφή συνεργάτη, είναι ο πομπός που μεταδίδει τα μηνύματα στους μαθητές μου και τι χαριτωμένος που ντύνεται πότε με την άσπρη, πότε με την χρωματιστή κιμωλία που σαν εργαλείο σμιλεύει το μυαλό και χαράσσει απαλά την γνώση και το ήθος στις παιδικές ψυχές. Κάθε πρωί, ψηλά στο κέντρο γραμμένη η ημερομηνία και λίγο πιο κάτω διακοσμημένο ένα σύνθημα με μία ευχή του τύπου ΄΄Καλή εβδομάδα με χαρά και αγάπη,΄΄Κάθε μέρα βάζω νέα αρχή ΄΄, κ.λ.π. Στην τάξη μας, μία φορά την εβδομάδα, πραγματοποιείται ανταλλαγή βιβλίου από συλλογή βιβλίων που έχουν φέρει οι μαθητές από το σπίτι τους ή άλλα, διάφορα βιβλία προσεχτικά διαλεγμένα .Με αυτόν τον τρόπο ο μαθητής έρχεται άμεσα σε επαφή με τη λογοτεχνία, το βιβλίο και τον συγγραφέα.
Ερώτηση: Επειδή προλάβατε και την μετάλλαξη από χαρτί σε υπολογιστή και tablet για την διδασκαλία, ποιά είναι η εμπειρία σας και οι αντίδραση των μαθητών;
Απάντηση: Αυτή η μετάλλαξη που λέτε θα μείνει στην ιστορία. Ελκυστική δε λέω με πολλές διευκολύνσεις, αλλά και πολλές παγίδες. Εμένα, προσωπικά μου αρέσει το χαρτί και το μελάνι και πολλές φορές αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή. Μου αρέσει η επαφή των ανθρώπων με το γράμμα, με μια κάρτα με ένα ραβασάκι. Το μήνυμα μέσω του κινητού ή του υπολογιστή είναι ΄΄κρύο΄΄ χωρίς αίσθηση και αίσθημα. Εκείνο ,βέβαια που συναρπάζει τους νέους είναι η εικόνα και η γρήγορη πληροφόρηση. Όλα, σήμερα γίνονται χωρίς κόπο. Το παιδί είναι χαρούμενο όταν αποκτά την χωρίς κόπο πληροφορία από τον υπολογιστή. Γνωρίζει όμως αν είναι σωστή; Τα παιδιά ζουν έναν καινούριο κόσμο και χωρίς να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους του διαδικτύου οδηγούνται σε μία ηλεκτρονική μοναξιά υποβαθμίζοντας την καλλιέργεια της κοινωνικής δεξιότητας. Η γοητεία του υπολογιστή ενδέχεται να μπλέξει τον άπειρο μαθητή σε λάθος σταυροδρόμι...Αν οι εκπαιδευτικοί μπορούσαν να μεταδώσουν την όμορφη και σωστή αντικειμενικά εικόνα στους μαθητές τους θα ήταν το ιδανικό. Αλλά και αυτό είναι ζητούμενο, γιατί στην πάροδο του χρόνου χάθηκαν οι διαχρονικές αξίες, τα ήθη, χάθηκαν από το λεξιλόγιο οι στυλοβάτες της ζωής μας όπως είναι η Πατρίδα ή η Ορθοδοξία μας, με αποτέλεσμα οτιδήποτε μεταδίδεται στο μυαλό και στην ψυχή του παιδιού να είναι παρακινδυνευμένο.
Ερώτηση: Ποιά ήταν η επαφή των μαθητών με το βιβλίο παλιά και ας θυμηθούμε και το ‘’αγαπημένο μου ημερολόγιο’’, που όλοι λίγο πολύ έχουμε ‘’ασφαλίσει’’ σκέψεις και συναισθήματα;
Απάντηση: Παλιά το βιβλίο για τα παιδιά ήταν κάτι το ΄΄μαγικό΄΄. Το λογοτεχνικό βιβλίο ήταν για τους λίγους. Δεν υπήρχαν πολλά βιβλιοπωλεία, ούτε εκθέσεις βιβλίων… Μεγάλωσα με ένα βιβλίο στο χέρι, έκανα όνειρα, ταξίδευσα μέσα σε πολλές σελίδες. Η μυρωδιά του χαρτιού του βιβλίου, το χρώμα, η υφή, οι εικόνες, το εξώφυλλο, μου άνοιξαν νέους ορίζοντες εκείνα τα χρόνια της μαθητικής μου ζωής. Όταν ήμουν στο δημοτικό πήγαινα στη βιβλιοθήκη γνωστού δήμου της Αθήνας και δανειζόμουν βιβλία λογοτεχνίας. Αυτά τα διάβαζα γρήγορα και με τη σειρά μου τα δάνειζα για λίγες μέρες σε μία φίλη μου η οποία με τη σειρά της μου έδινε κάποια δικά της. Έτσι γινόταν. Μία αλυσίδα λογοτεχνίας αποδεικνύοντας πως όποιος θέλει βρίσκει τρόπο…Το "ημερολόγιο" ήταν ένα πολύ συνηθισμένο, χρωματιστό τετράδιο μερικά χρόνια πριν. Έκρυβε μέσα τις χαρές και τις λύπες των εφήβων πιο πολύ που τους αποφόρτιζε και τους έδινε τροφή για σκέψη και όραμα.Αργότερα ,τα τελευταία χρόνια περάσαμε στην εποχή που το βιβλίο απογειώθηκε με την καλή και την άσχημη έννοια. Εκδόθηκαν πολλά βιβλία με πολύ καλό περιεχόμενο και σεβασμό στον αναγνώστη, αλλά και βιβλία με περιεχόμενο καταστροφής της ψυχής του αναγνώστη. Σήμερα στα περισσότερα παιδιά αρέσει η οθόνη. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό αν δεν ενεργήσει ο εκπαιδευτικός κόσμος μαζί με τον γονιό που νοιάζεται για τα παιδιά του, το βιβλίο θα μπει σε αχρηστία.
Ερώτηση: H αποβιβλιοποίηση του σχολείου και η αποκλειστική σε λίγο επαφή με την οθόνη του υπολογιστή και (χειρότερα κατά την αποψή μου) με το κινητό, πού οδηγεί τον μελλοντικό μαθητή και δάσκαλο;
Απάντηση: Η αποκλειστική επαφή του μαθητή με την οθόνη και το κινητό δε θέλω να σκεφτώ που θα οδηγήσει την εκπαιδευτική κοινότητα. Ήδη τα μηνύματα που παίρνουμε οι εκπαιδευτικοί είναι απογοητευτικά και αλλοίμονο σε όλη την κοινωνία. Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων πρέπει πολύ γρήγορα να επεξεργαστεί αυτά τα μηνύματα και να "διασώσει" τους μαθητές πριν να είναι πολύ αργά. Πολλοί μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με τη Γλώσσα, δεν μπορούν να εκφραστούν, δεν μπορούν να οργανώσουν και να αναπτύξουν τις σκέψεις τους. Δεν μπορούν να ξεδιπλώσουν τον χαραχτήρα τους. Και να ήταν μόνο αυτό; Ο δάσκαλος και το βιβλίο διαμορφώνουν χαρακτήρα, πλάθουν όλες τις αισθήσεις του μικρού ή μεγαλύτερου διδασκόμενου. Ο ψυχρός υπολογιστής τι μπορεί να κάνει κρυμμένος πίσω από μία οθόνη; Με ποιο τρόπο μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή;
Ερώτηση: Με την ιδιότητά σας ως συγγραφέα, πώς νομίζετε οτι μπορείτε να διατηρήσετε τον "ρομαντισμό" των σελίδων ενός βιβλίου και το "ταξίδι" μέσα από αυτό, του αναγνώστη;
Απάντηση: Ένας λόγος που γράφω βιβλία για παιδιά είναι να "κρατήσω", όσο μου αναλογεί σαν άνθρωπος, το "τρέξιμο" των παιδιών προς το ηλεκτρονικό ταξίδι, γνωρίζοντας ότι το τρέξιμο αυτό είναι πολλές φορές ολισθηρό και επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους. Επειδή τα παιδιά δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τον κίνδυνο, δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω όπως οι πέστροφες στο ποτάμι μόλις αγγίξει τη θάλασσα, γι’αυτό το λόγο γράφω βιβλία με σκοπό να αγγίξω την καρδιά του μικρού ή μεγαλύτερου αναγνώστη. Προσπαθώ να του διατηρήσω όσο μπορώ την αγνότητα της παιδικής καρδιάς να κρατήσει όσο ρομαντισμό χρειάζεται και να έρθει σε επαφή με την γενναία Πατρίδα μας την Ελλάδα που ξέρει να γεννά ακόμα ήρωες, να τον φέρω σε επαφή με τους Αγίους της ορθόδοξης πίστης που στη συνέχεια των αιώνων μας προσφέρουν πλούσια τη Χάρη. Η δική μου προσπάθεια είναι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων μου να προσφέρω στα παιδιά ένα ξεκούραστο ταξίδι αληθινής περιπέτειας γνώσης και πνευματικής εμπειρίας. Θεωρώ ότι οι ψυχές των σημερινών παιδιών είναι ταλαιπωρημένες από βίαιες σκηνές ,φόβο και ένα σωρό οικογενειακά προβλήματα.
Ερώτηση: Εχετε επίσης μία ωραία πολυμελή οικογένεια. Πώς βλέπουν τα παιδιά σας την μετάλλαξη από το χαρτί στο γυαλί; Επηρεάζει την φαντασία τους; (την υγεία τους σίγουρα).
Απάντηση: Τα πέντε δικά μου παιδιά και μάλιστα τα κορίτσια της οικογένειας διάβαζαν και διαβάζουν πολλά βιβλία. Η πρώτη κόρη που είναι μητέρα τριών παιδιών, προσπάθησε να διαβάζει στα παιδιά της βιβλία από νεογέννητα που ήταν. Κάθε βράδυ πηγαίνει στα κρεβάτια τους και τους διαβάζει ένα κομμάτι από κάποιο εκλεκτό βιβλίο. Αν κάποιο βράδυ είναι η ίδια κουρασμένη, τότε τα παιδιά "απαιτούν" να τους διαβάσει για να κοιμηθούν και έτσι ποιος μπορεί να αντισταθεί; Όλο αυτό το θέμα της βιβλιοαναγνωσίας καλλιεργείται σε μεγάλο ποσοστό από την οικογένεια. Τα δικά μου παιδιά είναι πλέον μεγάλα και χρησιμοποιούν τους υπολογιστές για να διευκολύνουν τη δουλειά τους, κάνοντας χρήση της καλής ηλεκτρονικής πλευράς.
Ερώτηση: Πείτε μας λίγα λόγια για την συγγραφική σας πορεία,πώς ξεκίνησε, τι θέματα σας ενδιαφέρουν να ασχολείστε και αν χρησιμοποιείτε ηλεκτρονική γραφή ή χαρτί και μολύβι, τουλάχιστον για την αρχή.
Απάντηση: Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατά ένα βιβλίο να το ξεφυλλίζει, να το μυρίζει, να το χαίρεται με όλες τις αισθήσεις, να το ρουφά θα έλεγα από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία και έπειτα να το τοποθετεί στη βιβλιοθήκη χαρούμενη για ένα ακόμη τρόπαιο ανάγνωσης. Επίσης πάντα είχα ένα μπλοκ μέσα στο όποιο σημείωνα προτάσεις με λογοτεχνικό ή φιλοσοφικό ενδιαφέρον για να το θυμάμαι μέσα στο χρόνο. Ξεκίνησα να γράφω μεταδίδοντας στο χαρτί τις σκέψεις και από το χαρτί στην ψυχή των παιδιών διάφορα θέματα που νομίζω ότι διαβάζοντας θα γαληνέψει η ψυχή τους και θα ταξιδέψει σε πραγματικό χώρο και χρόνο ξεκούραστα και απαλά χωρίς πίεση. Θεωρώ ότι στην εποχή που ζούμε ήδη τα παιδιά είναι πιεσμένα από ένα σωρό πράγματα, ειδικά τα παιδιά της μεγαλούπολης. Γιατί αντί να ξεκουράσουμε την ψυχή τους θα πρέπει να τους ρίχνουμε στην αγορά βιβλία με βία, με ακατάλληλο γλωσσικό ή νοηματικό περιεχόμενο; Πράγμα το οποίο δημιουργούν αρκετοί σύγχρονοι συγγραφείς. Γράφω πρώτα στο χαρτί με μολύβι, γιατί δεν μπορώ αλλιώς να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου, μετά αναγκαστικά τα γράφω στον υπολογιστή για να τα στείλω στον εκδοτικό οίκο γρήγορα και εύκολα γι’ αυτόν. Δεν μπορώ ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου ότι θα διαβάζει ένα ηλεκτρονικό βιβλίο.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα ήταν η ποιητική συλλογή <<Πάντα θυμάμαι>>. Μέσα σ΄αυτό είναι καταγεγραμμένοι στίχοι ζωής. Η συγγραφική μου πορεία συνέχισε με το βιβλίο <<Η γιαγιά μου η Μικρά Ασία>> επίκαιρο, φέτος μετά από εκατό χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα σ΄αυτό ξετυλίγεται η ζωή της Σμυρνιάς γιαγιάς μου το 1922 στη Σμύρνη ,εκδόσεις Σαΐτη ,<<Τρεις μέρες με τους Αγίους>> ,<< Η Κοιμωμένη Σταχτοχιονάτη>> , <<Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη>>, << Εκεί που ο Ουρανός χαμηλώνει>> από τις ίδιες εκδόσεις ,<< Άγιον Όρος προσκυνητής ή επισκέπτης>> εκδόσεις Ελληνοεκδοτική ,<<Πασχαλινή χαρά >.και <<Καλοκαιρινή Συντροφιά>> ,εκδόσεις Έαρ ,<< Με μια βαλίτσα όνειρα >>,εκδόσεις Νάμα. Ακολούθησε το βιβλίο <<Σμύρνη μου παραμυθένια>>,εκδόσεις Εαρ ,<<Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους>> εκδ. Άθως .Συμμετείχα στους συλλογικούς τόμους << Ευτυχία είναι>> ,εκδόσεις Ελληνοεκδοτική και <<Μια αγκαλιά παιδιά>> εκδόσεις Έαρ.
Ερώτηση: Πώς βλέπετε την μελλοντική εξέλιξη της διδασκαλίας στο σχολείο, πώς σάς φαίνεται η εξ αποστάσεως διδασκαλία , τι κερδίζουν και τι χάνουν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί και τι θα συμβουλευατε τους νέους γονείς αλλά και τους νεόυς διδασκάλους;
Απάντηση: Η εξ αποστάσεως διδασκαλία είναι διδασκαλία ανάγκης και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο από δέκα ημέρες τον χρόνο. Δεν νομίζω να είναι κανείς κερδισμένος από αυτήν την καινούρια διδασκαλία τουλάχιστον στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι νέοι δάσκαλοι καλό θα ήταν να δίνουν το "είναι" τους στους μαθητές βουτηγμένο στις Ελληνορθόδοξες αξίες. Να κατορθώσουν με τον τρόπο τους, με πολλή όρεξη να δώσουν γνώση με αγάπη. Κάθε μέρα να βάζουν νέα αρχή και με απέραντη όρεξη να μεταγγίζουν μέλι ώστε να γλυκαίνεται η κάθε μαθητική ψυχή που το έχει τόση ανάγκη. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ακριβώς ποιόν έχουν απέναντί τους και άμα νοιώσουν ότι ο εκπαιδευτικός αγαπάει αυτό που κάνει τότε είναι σίγουρο ότι θα ανταποδώσουν σε μεγάλο βαθμό την αγάπη.
Όσο για τους νέους γονείς που τους αξίωσε ο Θεός να μεγαλώνουν παιδιά στη σημερινή κοινωνία να ξέρουν ότι επιτελούν μέγιστο έργο αγάπης θα τους πρότεινα να διαβάσουν τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Άγιο Πορφύριο. Έχουν πολλές μεθόδους και συμβουλές προς τους γονείς που διαβάζοντας και εφαρμόζοντάς τις μπορούν να γίνουν πλούσιοι και όλο τον πλούτο να τον μεταφέρουν στο πολυτιμότερο δώρο της ζωής, στα παιδιά τους.
Αγαπητοί εκπαιδευτικοί ,αγαπητοί γονείς. Γυρίστε πίσω ολοταχώς. Καλή είναι η τεχνολογία, δε λέω, κρατήστε την καλή πλευρά της, αυτήν που τον κάθε άνθρωπο μπορεί να τον βοηθήσει και να τον προωθήσει σε ό,τι καλό.
Μια είναι η προτροπή μου…
Εκπαιδευτικοί, ακούστε το βιβλίο μιλάει, διαβάστε βιβλία στους μαθητές σας. Γονείς συναρπάστε, ενθουσιάστε τα παιδιά σας, συγκλονίστε τις αισθήσεις τους μεταφέροντας σε αυτά τη χαρά σας, δείξτε τους και αποδείξτε τους ότι το βιβλίο είναι μοναδική εμπειρία ζωής, φιλίας, μόρφωσης, χαλάρωσης, αγάπης, ψυχαγωγίας, είναι μια επαφή που δεν χάνεται ποτέ .
Συζητείστε μαζί τους γίνετε συνοδοιπόροι στο διάβασμα του καλού βιβλίου. Τα παιδιά μιμούνται. Γονείς, νονοί μαζί με τ΄αλλα δώρα χαρίστε και ένα εκλεκτό βιβλίο στα παιδιά σας, στα ανίψια, στους μαθητές, στα βαφτιστήρια. Είναι το μοναδικό αντίδοτο και η μοναδική απόλαυση στις μοναχικές μέρες που ζούμε.
Χαρά να έχετε...
Αγαπητή μου Αδαμαντία ευχαριστώ για όλα τα πολύτιμα που μας είπες και για τον χρόνο σου που μου αφιέρωσες.
Στη φωτό η κ. Αδαμαντία Αλατάρη
