Ας το παραδεχτούμε: όλοι το έχουμε σκεφτεί, όλοι το έχουμε νιώσει. Εκείνη τη φωνούλα μέσα μας που ρωτάει, σχεδόν με αγωνία, "Τι θα πει ο κόσμος;" Πριν πάρουμε κάποια απόφαση, πριν πούμε κάτι που ίσως ξεφεύγει από το "καθώς πρέπει", η σκιά της κοινωνικής κριτικής καραδοκεί. Γιατί, όμως, μας νοιάζει τόσο; Και μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε;
Η ανάγκη να ταιριάξουμε, να είμαστε αποδεκτοί, είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Από τότε που οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές κοινότητες, η κοινωνική αποδοχή ήταν απαραίτητη για την επιβίωση. Όποιος ξέφευγε από το σύνολο κινδύνευε να μείνει πίσω, απομονωμένος και αβοήθητος. Αυτή η αρχαία ανάγκη, να είμαστε "μέσα" στην ομάδα, κουβαλάται μαζί μας ως τις μέρες μας, ακόμα κι αν οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει δραματικά.
Το πρόβλημα είναι πως αυτό το αίσθημα είναι υπερβολικά υπερτιμημένο στην εποχή μας. Η ζωή μας δεν είναι μια σειρά από κοινωνικά τεστ στα οποία πρέπει να περνάμε με άριστα. Κι όμως, πολλοί από εμάς παραμένουν παγιδευμένοι σε αυτή την ιδέα. Αντί να ακολουθούμε την καρδιά μας και τα δικά μας θέλω, πολλές φορές καταλήγουμε να ζούμε για τα μάτια των άλλων.
Φαντάσου, όμως, πόσο πιο απλή και ελεύθερη θα ήταν η ζωή αν σταματούσαμε να δίνουμε τόση σημασία στο τι θα πουν οι άλλοι. Στο κάτω-κάτω, ο "κόσμος" που τόσο φοβόμαστε συνήθως δεν νοιάζεται και τόσο για εμάς. Οι περισσότεροι είναι απορροφημένοι στις δικές τους ζωές, στα δικά τους άγχη και ανησυχίες. Κι αυτοί, με τη σειρά τους, πιθανότατα φοβούνται το ίδιο πράγμα: το τι θα πει ο κόσμος.
Η ελευθερία που έρχεται όταν πάψεις να δίνεις αξία σε αυτή την ερώτηση είναι ανεκτίμητη. Ξαφνικά, οι επιλογές σου γίνονται δικές σου, όχι αποτέλεσμα των προσδοκιών κάποιου άλλου. Το αίσθημα του να είσαι αυθεντικός, να κάνεις αυτό που θέλεις και όχι αυτό που θεωρείς πως πρέπει, φέρνει μαζί του μια μοναδική αίσθηση εσωτερικής ηρεμίας.
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να απελευθερωθείς από την ανάγκη της κοινωνικής επιδοκιμασίας. Η πίεση υπάρχει και, πολλές φορές, είναι έντονη. Αλλά η συνειδητοποίηση πως το "τι θα πει ο κόσμος" δεν είναι αυτό που μετράει πραγματικά στη ζωή είναι το πρώτο βήμα προς μια πιο αληθινή και ευτυχισμένη ύπαρξη.
Στο τέλος της ημέρας, η γνώμη του κόσμου είναι φευγαλέα και επιφανειακή. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι η γνώμη που έχεις εσύ για τον εαυτό σου. Άκου λοιπόν την καρδιά σου, όχι το θόρυβο από τις φωνές γύρω σου. Διότι, όπως λέει και μια σοφή ρήση, "ο κόσμος θα πει ό,τι θέλει. Εσύ τι θα κάνεις;"
