Ο εκδοτικός οίκος που τα εξέδιδε ήταν ο “Πάπυρος” και φυσικά δεν έβγαζε μόνο την αστυνομική σειρά αλλά πολλά ακόμα βιβλία. Το 1970, ξεκίνησε όλο αυτό φτάνοντας στην Ελλάδα από τους δρόμους της Αμερικής, κάνοντας όλους τους Έλληνες να αγαπήσουν την λογοτεχνία. Πόσο θυμάμαι τον πατέρα μου εποχή κρατικής τηλεόρασης, δυο καναλιών μόνο που όταν τελείωνε το πρόγραμμα έκλεινε την τηλεόραση και διάβαζε τα ΒΙΠΕΡ. Γουέστερν πάντα, του συγγραφέα louis l Amour. Δεν ήταν μόνο τα Γουέστερν που κυκλοφορούσαν αλλά και αστυνομικά και περιπέτειες και άλλα είδη. Το πρώτο ΒΙΠΕΡ που κυκλοφόρησε ήταν το «Μία ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και ο καθένας μπορούσε να το αποκτήσει με μόνο 14 δραχμές.
Το σλόγκαν των ΒΙΠΕΡ που βρισκόταν πάνω σε κάθε εξώφυλλο ήταν το “Η νέα εποχή του βιβλίου στην Ελλάδα”. Με τα χρόνια κυκλοφόρησαν βιβλία τσέπης και από άλλες εκδοτικές εταιρείες όπως την Μπελ και την Άρλεκιν, χωρίς καμία να καταφέρει να ξεπεράσει την φήμη των ΒΙΠΕΡ. Τα «βιβλία τσέπης» όπως ονομάζονται ,αναφέρονται σε βιβλία που εκδίδονται και διατίθενται στην αγορά σε ένα ευρύ κοινό, συχνά σε μεγάλες ποσότητες. Αυτά τα βιβλία προορίζονται συνήθως να απευθύνονται σε ένα ευρύ φάσμα αναγνωστών και καλύπτουν διάφορα είδη, όπως μυθιστόρημα, μη μυθοπλασία, ρομαντισμό, μυστήριο, επιστημονική φαντασία, φαντασία και πολλά άλλα. Είναι συνήθως προσιτά και διατίθενται σε χαρτόδετο χαρτί, με τυποποιημένα μεγέθη και σχέδια.
