O κινηματογράφος «Αττικόν» ήταν ένας από τους πιο εμβληματικούς κινηματογράφους της Ελλάδας. Βρισκόταν στην οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας, και έχει μακρά και πλούσια ιστορία. Το κτίριο χτίστηκε το 1870-1881, για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου. Αρχικά, ο πρώτος όροφος χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία, ενώ οι υπόλοιποι χώροι φιλοξένησαν πλήθος εμπορικών δραστηριοτήτων.
Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα, το κτίριο διατίθεται προς εκμετάλλευση. Ήταν η εποχή που ο κινηματογράφος, η νέα τέχνη, ήρθε να επισκιάσει όλα τα άλλα είδη θεαμάτων. Το 1910, στο κτίριο του Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου λειτούργησε ο κινηματογράφος «Αττικόν». Για τις ανάγκες δημιουργίας της αίθουσας διατέθηκε μέρος του περίφημου κήπου, που βρισκόταν στο πίσω μέρος του κτιρίου.
Η προσοδοφόρα εμπορική επιτυχία του νέου θεάματος και η ολοένα αυξανόμενη κίνηση στους κινηματογράφους οδήγησε στη μεγάλη επέμβαση – σε ρυθμό νεομπαρόκ– που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των ετών 1914-1920, με σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη. Στα παρασκήνια της μεγάλης αλλαγής του κτιρίου και της δημιουργίας της πρώτης κινηματογραφικής αίθουσας που παρουσίαζε πραγματική άνεση και πολυτέλεια ήταν ένας δραστήριος δερματέμπορος, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με το νέο είδος που ονομαζόταν κινηματογράφος!
Πρόκειται για τον καταγόμενο από τη Σαλαμίνα Γεώργιο Βακογιάννη, ο οποίος είχε ενταχθεί στους κοσμικούς κύκλους της πόλης, αφενός λόγω της οικονομικής του ευμάρειας και αφετέρου λόγω του γάμου του με την αθηναϊκής καταγωγής Μαρία Χοϊμπού. Ο Βακογιάννης κατόρθωσε να μετατρέψει το «Αττικόν» σε φαινόμενο για τα κινηματογραφικά δρώμενα της χώρας μας. Στις εβδομαδιαίες κινήσεις θεατών βρισκόταν πάντα πρώτο, με διαφορά δύο και τριών χιλιάδων εισιτηρίων από τους άλλους κινηματογράφους. Υπήρξε δε και ο εκδότης του πρώτου περιοδικού για τον κινηματογράφο, του εβδομαδιαίου «Κινηματογραφική Βιβλιοθήκη», που υπήρξε πρωτοποριακό ακόμη και για τα διεθνή δεδομένα.
Το κινηματοθέατρο «Αττικόν» πρωτοπορούσε πάντα στις νέες τεχνικές. Υπήρξε μάλιστα ο πρώτος στην Ελλάδα «ομιλών κινηματογράφος». Το φθινόπωρο του 1929, η αίθουσα γνώρισε πρωτοφανείς πιένες. Έγινε η πρώτη προβολή του ομιλούντος με πυκνό ακροατήριο που αποτελούσαν συγγραφείς, δημοσιογράφοι, διπλωμάτες και «εκλεκτοί αντιπρόσωποι της αθηναϊκής κοινωνίας«.
Δυναμωμένος πλέον στον χώρο και έχοντας ανοιχτούς ορίζοντες, ο Γεώργιος Βακογιάννης, παραμένοντας πάντα βασικός μέτοχος και γενικός διευθυντής της Cine Orient, θα εγκαταλείψει την αίθουσα του «ΑΤΤΙΚΟΥ» το 1930 λόγω υψηλού ενοικίου (δύο εκατομμύρια δραχμές). Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας του «Αττικούν» ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930 και έφτασε μέχρι τις ημέρες μας. Σημαντικές παραγωγές του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου προβλήθηκαν στην αίθουσα, ενώ φιλοξένησε και πολλές σημαντικές μουσικές εκδηλώσεις.
