Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ορισμένα μέρη στη Γη θεωρούνταν μυστηριωδώς ως είσοδοι του κάτω κόσμου. Παρόλο που οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον σε ένα φυσικό μέρος σαν την κόλαση, δεν ίσχυε το ίδιο στο παρελθόν. Κάθε πολιτισμός είχε τη δική του εκδοχή για τις πύλες της κόλασης. Ένα από τα πιο γνωστά τέτοια μέρη είναι η Λίμνη Αούρικαν στην Ιταλία. Σύμφωνα με τους αρχαίους Ρωμαίους, αυτή η λίμνη στεγαζόταν από θεότητες που οδηγούσαν τους νεκρούς στον κάτω κόσμο. Επιπλέον, οι Σπηλιές του Σιβρίου στην Τουρκία θεωρούνταν μία άλλη είσοδος στην κόλαση κατά την αρχαιότητα, με φήμες για κακές αναθυμιάσεις να επικρατούν στην περιοχή. Στην Ισλανδία, το Εθνικό Πάρκο Στρακκάγκι φημολογείται ως σημείο εισόδου στον κάτω κόσμο των Βίκινγκς.
Οι θρύλοι λένε ότι οι Βίκινγκς πίστευαν πως η κόλαση βρισκόταν από κάτω, κρυμμένη μέσα στους καπνίζοντες γεωθερμικούς κρατήρες της περιοχής. Στα τέλη του μεσαίωνα, η Σπηλιά του Γκάβλι στην Ινδία θεωρούνταν ένας μυστικιστικός διάδρομος που οδηγούσε στον κάτω κόσμο. Τα έθιμα της περιοχής περιγράφουν την σπηλιά ως πύλη σε έναν άλλο κόσμο. Τέλος, οι Σπηλιές των Μαμούθ στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συνεπάρει μυθοπλασίες σχετικά με υπόγειους κόσμους, με θρύλους να υποστηρίζουν πως κάτω από τις πολύπλοκες διαδρόμους τους ρέει μια μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια.
