Άρθρο του Μπάμπη Λουλέ
Ολυμπιακός… Μια λέξη, μια ιστορία, μια ιδέα που περνάει από γενιά σε γενιά, σαν άνεμος που φέρνει μαζί του αναμνήσεις, αγωνίες, δάκρυα και νίκες. Δεν είναι απλά μια ομάδα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι το φως που ανάβει στις καρδιές των απλών ανθρώπων, εκείνων που ξυπνάνε το πρωί, παλεύουν για το μεροκάματο, αλλά πάντα έχουν χώρο στην καρδιά τους για τον Ολυμπιακό.
Πόσες φορές έχουμε βρεθεί όλοι στο Καραϊσκάκη; Εκεί, στο γήπεδο που μοιάζει να ανασαίνει τον πόθο και την αγάπη του κόσμου του. Κάθε φορά που η ομάδα μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, δεν είναι απλά παίκτες με κόκκινο και άσπρο. Είναι ήρωες. Ήρωες ενός λαού που ξέρει να ζει με πάθος, με θυσίες και με πίστη. Ο Ολυμπιακός, από την ίδρυσή του το 1925, μέχρι και σήμερα, είναι ένας σύλλογος που έχει γεννηθεί από τον λαό και ανήκει στον λαό.
Οι στιγμές είναι αμέτρητες. Από εκείνα τα πρώτα χρόνια, όταν η ομάδα προσπαθούσε να εδραιωθεί, μέχρι τις ένδοξες νίκες στα εγχώρια πρωταθλήματα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις βραδιές που το Καραϊσκάκη σείστηκε από τον παλμό του κόσμου; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις σιωπές πριν από τα κρίσιμα πέναλτι και τα ουρλιαχτά χαράς όταν η μπάλα βρήκε δίχτυα;
Και ο κόσμος του Ολυμπιακού… δεν είναι απλά οπαδοί. Είναι οικογένεια. Άνθρωποι απλοί, εργάτες, ναυτικοί, φοιτητές, πατεράδες που φέρνουν τα παιδιά τους για πρώτη φορά στο γήπεδο, όπως τους έφερε κι ο δικός τους πατέρας κάποτε. Είναι εκείνοι που ζουν για να πουν «ήμουν κι εγώ εκεί», όχι για να δουν απλά μια νίκη, αλλά για να νιώσουν ότι είναι μέρος κάτι μεγαλύτερου από τους ίδιους.
Το μεγαλείο του Ολυμπιακού δεν μετριέται μόνο με τα τρόπαια, αν και αυτά είναι πολλά. Είναι η αντοχή στις δύσκολες στιγμές. Η δύναμη να σηκωθεί όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το πάθος που δε σβήνει ποτέ, ακόμα κι όταν οι καιροί είναι σκληροί. Γιατί η ιστορία του Ολυμπιακού είναι η ιστορία του απλού Έλληνα. Του ανθρώπου που αγωνίζεται, που ονειρεύεται, που ξέρει να πέφτει, αλλά να σηκώνεται ξανά. Και κάθε φορά που ο Ολυμπιακός σηκώνει το κεφάλι, όλη η χώρα σηκώνεται μαζί του.
Υπάρχουν στιγμές που δε χωράνε σε λέξεις. Είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα πριν το γκολ, όταν η καρδιά χτυπάει δυνατά και ολόκληρο το γήπεδο κρατάει την ανάσα του. Είναι η στιγμή που ο ήλιος δύει πίσω από το γήπεδο και οι προβολείς φωτίζουν τον αγωνιστικό χώρο, αλλά και τις ψυχές όλων όσων βρίσκονται εκεί. Είναι η στιγμή που ξέρεις ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός είναι εδώ. Για εσένα, για εμένα, για όλους μας.
Κάθε Κυριακή, κάθε ευρωπαϊκή βραδιά, όπως εκείνη της 29ης Μαϊου στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Ολυμπιακός μάς θυμίζει ότι είμαστε μέρος μιας ιστορίας που συνεχίζεται. Μιας ιστορίας που γράφεται από απλούς ανθρώπους με μεγάλες καρδιές. Και αυτό το μεγαλείο είναι που κάνει τον Ολυμπιακό κάτι παραπάνω από έναν σύλλογο. Τον κάνει ιδέα. Μια ιδέα που δεν σβήνει ποτέ.
Όσο υπάρχει ένας άνθρωπος που θα φωνάξει «Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ», ο Ολυμπιακός θα ζει μέσα από όλους μας. Και όσο ζει, θα συνεχίζει να μας δίνει λόγους να ονειρευόμαστε, να πιστεύουμε και να αγαπάμε.
