Ο Άγιος Σάββας γεννήθηκε το 439 μ.Χ. στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς. Από μικρός έδειξε την κλίση του στο μοναχισμό και, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, εγκατέλειψε τον κόσμο για να ακολουθήσει τον ασκητικό βίο. Έπειτα από ένα σύντομο διάστημα στο μοναστήρι των Φλαβιανών, έφτασε στα Ιεροσόλυμα, όπου συνάντησε τον Μέγα Ευθύμιο, έναν από τους μεγαλύτερους ασκητές της εποχής. Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, όπου ο Άγιος Σάββας διακρίθηκε για τον χαρακτήρα και τις αρετές του.
Σε ηλικία σαράντα ετών, ο Άγιος Σάββας αποσύρθηκε στην έρημο της Ιουδαίας, όπου ίδρυσε ένα μοναστήρι, το οποίο αργότερα έγινε γνωστό ως Μεγάλη Λαύρα του Αγίου Σάββα. Η Λαύρα αυτή έγινε το κέντρο του μοναχισμού στην Παλαιστίνη και ο Άγιος Σάββας θεωρείται ο θεμελιωτής του μοναχισμού στην περιοχή. Ο Άγιος Σάββας έζησε μια ζωή γεμάτη ασκήσεις και θαύματα. Έχει διασωθεί η παράδοση ότι κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός και βγήκε αβλαβής. Επίσης, θεραπεύσε πολλούς ασθενείς και βοήθησε πολλούς φτωχούς και αδύναμους.
Ο Άγιος Σάββας κοιμήθηκε εν ειρήνη το 532 μ.Χ., σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών. Τα λείψανά του φυλάσσονται στη Μεγάλη Λαύρα του Αγίου Σάββα.
