Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
Ο Φίλος του Χριστού, Άγιος και Δίκαιος Τετραήμερος Λάζαρος. Ο Άνθρωπος με τους δύο τάφους. Η άγνωστη πλευρά του. Η παρουσία Του σε χωριό της Μακεδονίας μας. Θαύματα και Μηνύματα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, γνωρίζουν για τον Άγιο αυτόν μόνο σε ότι αφορά την ανάστασή του από τον Χριστό. Το χωριό του την Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, τις αγαπημένες του Αδελφές Μαρία και Μάρθα και το Σάββατο του Λαζάρου.(Ιωάν.Κεφ.11)
Η ιστορία του Αγίου Λαζάρου, του Φίλου του Χριστού είναι μεγάλη και σχεδόν άγνωστη και βασικά ξεκινάει μετά την ανάστασή του.
Ο Άγιος Λάζαρος ήταν Φίλος του Χριστού από τα παιδικά του χρόνια. Είχαν σχεδόν την ίδια ηλικία. Ο Χριστός τον αγαπούσε πολύ γιατί ήταν δίκαιος και έντιμος.
Ο Χριστός παρόλο που γνώριζε ότι θα τον ανέστηνε, όταν πήγε στον τάφο του δάκρυσε.
Ο Άγιος Λάζαρος μετά την ανάστασή του δεν γέλασε ποτέ, επειδή νεκρός 4 μέρες είχε δει τι γίνεται στην άλλη τη ζωή. Μόνο μια φορά γέλασε όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα κανάτι από έναν αγγειοπλάστη, λέγοντας χαριτολογώντας την φράση «το χώμα κλέβει χώμα».
Επειδή η ανάστασή του ήταν ζωντανή μαρτυρία της Θείας Χάρης του Χριστού, οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον σκοτώσουν. Αυτός έφυγε και πήγε στην Κύπρο.
Εκεί οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος περί το 40 μ. Χ. τον έχρησαν επίσκοπο στην Λάρνακα (αρχαίο Κίτιον). Μαρτυρίες λένε ότι σαν επίσκοπος έζησε με θεάρεστο έργο, με προφητείες και θαύματα. Πολλοί ειδωλολάτρες έγιναν Χριστιανοί ακούγοντας τον. Η φήμη του ήταν μεγάλη. Σχημάτιζαν ουρές να τον δουν και να τον ακούσουν.
Κοιμήθηκε για δεύτερη φορά και ενταφιάστηκε στην Λάρνακα το 63 μ. Χ. περίπου.
Ανακηρύχτηκε Άγιος. Μαρτυρίες μιλούν για πολλά θαύματα και εμφανίσεις του και μετά τον θάνατο του.
890 μ. Χ. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων 6ος (ο Σοφός), ύστερα από Θείο όραμα, μεταφέρει τα οστά του Αγίου Λαζάρου από την Κύπρο στην Κωνσταντινούπολη. Η μετάθεση του Ιερού λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο παρουσία του αυτοκράτορα ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας.
Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο Δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του λειψάνου από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία.
Ο Αυτοκράτορας ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν με εντολή του μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα. Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ’ ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την Έφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε το έθιμο να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.
Στις 23 Νοεμβρίου 1972, επιστάτης του τμήματος Αρχαιοτήτων που εργαζόταν για αναπαλαίωση του ναού του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, βρήκε μια σαρκοφάγο με οστά, κάτω από την κολόνα που στήριζε την πλάκα της Αγίας Τράπεζας. Τα οστά ήταν σε ένα κιβώτιο ξύλινο, τοποθετημένα στη σαρκοφάγο, που στην πλευρά της είχε χαραγμένη τη λέξη ΦΙΛΙΟΥ (από το Φίλιος, που σημαίνει ο προερχόμενος από φίλο).
Το εύρημα αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει την παράδοση ότι οι Κιτιείς (αρχαίο όνομα της σημερινής Λάρνακας) δεν είχαν παραδώσει όλο το λείψανο του Λαζάρου στον Λέοντα τον Σοφό, αλλά μόνο μέρος του.
Άγια λείψανα του Τετραημέρου Φίλου Του Κυρίου Αγίου και Δικαίου Λαζάρου στον ομώνυμο ναό στην Λάρνακα Κύπρου.
Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί παράσταση του ναού και του μοναστηριού του Αγίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη. Τα μόνα στοιχεία είναι περιγραφές και κάποιοι χάρτες που δηλώνουν ακριβώς το Σημείο που βρισκόταν. Η περιοχή ονομαζόταν «Τόποι».
Χάρτης που υποδεικνύει το σημείο της μονής του Αγίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1204 με την 4η Σταυροφορία η Κωνσταντινούπολη υποδουλώθηκε στους Σταυροφόρους. Οι Σταυροφόροι λεηλάτησαν τα πάντα. Στο μοναστήρι επέβαλαν δικούς τους κανόνες διοίκησης.
Τα Λείψανα του Αγίου Λαζάρου και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής δεν εκλάπησαν από τους Σταυροφόρους. Τα είχαν κρύψει οι μοναχοί μέσα σε κολώνες δεξιά και αριστερά της Αγίας Τράπεζας στο ιερό της μονής. (μαρτυρία από σχετικά έγγραφα του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και του Αμερικανικού Πανεπιστημίου Dumbarton Oaks).
Η υποδούλωση αυτή από τους σταυροφόρους κράτησε μέχρι το 1261.
Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες όλη αυτήν την περίοδο είχαν μεταφέρει την πρωτεύουσα του βυζαντίου στην Νίκαια.
Στις 15 Αυγούστου 1261 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος μπήκε στην πόλη και στέφθηκε για δεύτερη φορά αυτοκράτορας.
Με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Βυζαντινή αυτοκρατορία επανιδρύθηκε και κράτησε μέχρι και το 1453 οπότε και κατελήφθη υπό των Οθωμανών Τούρκων.
Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση.
Το μοναστήρι του Αγίου Λαζάρου μετά την απελευθέρωση από τους Σταυροφόρους υπολειτουργεί.
Τρίτη, 29 Μαΐου 1453. Άλωση της Πόλης από τους τούρκους. Έχουμε πλέον την ολοκληρωτική καταστροφή της μονής, η οποία θα πρέπει να ξεκίνησε από πυρκαγιά και στην Συνέχεια γκρέμισμα. Η πυρκαγιά προκύπτει από μαρτυρίες συγγραφέων που αναφέρουν ότι στην εν λόγω περιοχή οι τούρκοι έκαψαν σχεδόν όλες τις εκκλησίες και τις μονές. Το γκρέμισμα και η ισοπέδωση του προκύπτουν από μαρτυρίες που αναφέρουν ότι ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής το 1467 από τα ερείπια της Μονής έκτισε το παλάτι του (Τοπ Καπί).
Ένα μέρος της ιστορίας που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, είναι ότι Ο Τετραήμερος Φίλος του Κυρίου μας Άγιος και Δίκαιος Λάζαρος ήταν Υπερασπιστής του Βυζαντίου. Αυτό εξυμνείται σε πολλά σημεία στην Ασματική ακολουθία του Αγίου από ανώνυμο ιερομόναχο το 1891.Όπως αναφέρεται σε έκδοση της Ι.Μ Βατοπεδίου το 1990.
Ιστορικά διακρίνουμε την αφοσίωση και πίστη στον Άγιο Λάζαρο από κατοίκους της περιοχής και στους μετέπειτα βυζαντινούς χρόνους. Όπως είναι οι Μικρασιάτες προγονοί μας. Οι οποίοι εκτός των άλλων δίνουν το όνομα «Λάζαρος» σε πολλά παιδιά. Οι παλαιότεροι κάνουν λόγο για πολλά θαύματα, παρουσιάσεις και προστασία από τον Άγιο. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι μετά την καταστροφή της μονής το 1453 δεν κτίστηκε πουθενά αλλού στην Μικρά Ασία εκκλησία ή μονή στο όνομα του Αγίου, παρά μόνο σε μια περιοχή κοντά στην Νικομήδεια. Στο χωριό Εσμέ. Ένα χωριό 120 χιλ. περίπου, ΝΑ από την Κωνσταντινούπολη.
1922. Ο μεγάλος ξεριζωμός, μετά την ολέθρια Μικρασιατική καταστροφή. Πόνος παντού. Οι «Εσμελιώτες» (ονομασία των κατοίκων του Εσμέ) ξεκινούν για την Ελλάδα. Παίρνουν μαζί τους ότι μπορούν. Δεν ξεχνούν τον προστάτη τους τον «Παππού Λάζαρο» όπως τον αποκαλούν.
Δεν λένε και πολλά. Περιπλανιούνται στην Ελλάδα και φθάνουν περί το 1925 στο χωριό «Καρατζά» μετέπειτα «Ευαγγελισμός» κοντά στον Λαγκαδά, δίπλα στην λίμνη Κορώνεια.
Η τοποθεσία μοιάζει με τον Εσμέ. Και εκεί είχαν λίμνη, την λίμνη Βοάνη ή Σαπάντζα. Μόλις είδαν την περιοχή είπαν «απαν νται σιακατ γκιολ ετσινα εσμεσ είναι» ( επάνω βουνό, κάτω λίμνη, σαν τον Εσμε είναι). Και έμειναν εκεί.
Ο Άγιος Λάζαρος ο «Παππούς Λάζαρος» Ο Τετραήμερος Φίλος Του Χριστού «ζωντανός» είναι δίπλα τους. Μιλάνε μαζί του. Τον βλέπουν. Τους βοηθάει. Τους προστατεύει. Αφηγήσεις εκατοντάδες με στοιχεία της παρουσίας και των θαυμάτων Του.
Με την καθοδήγηση Του Αγίου φτιάχνουν το παρεκκλήσι του. Όπως το είχαν φτιάξει και στην πατρίδα, τον Εσμέ.
Το χωρίο ΕΣΜΕ στην Μικρά Ασία
Το παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου που έφτιαξαν οι πρόσφυγες από τον Εσμέ στο χωριό Ευαγγελισμός κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Φωτογραφία 1970.
Το παρεκκλήσι σήμερα.
Φτιάχνουν και την εικόνα του. Μια εικόνα που δεν υπάρχει στην ορθόδοξη εκκλησιαστική εικονογραφία. Μια εικόνα «περίεργη», θαυματουργή με πολλά νοήματα και μυστήριο.
Εικόνα του Αγίου Λαζάρου στο χωριό Ευαγγελισμός.
Τα χρόνια περνούν. Όσοι ήλθαν από τον ΕΣΜΕ λιγοστεύουν. Στο τέλος δεν μένει κανείς. Ο «Παππούς Λάζαρος» συνεχίζει και είναι δίπλα στους απόγονους των προσφύγων. Στην νέα γενιά του χωριού στον Ευαγγελισμό και σε όποιον τον επικαλείται. Εμφανίζεται, μιλάει, βοηθάει, απαιτεί, και ανταποδίδει. Μεγάλο το πανηγύρι των κατοίκων του χωριού την παραμονή της εορτής του Σαββάτου του Λαζάρου. Γίνεται από τους κατοίκους όπως το βρήκαν από τους προγόνους τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.
29 Απριλίου 1993 ημέρα Πέμπτη, 5 το απόγευμα. Ο Άγιος Λάζαρος αποφασίζει με θαύμα να δώσει κάποιο σημάδι για κάποιο λόγο! Εμφανίζεται στο παρεκκλήσι σε παιδιά. Δύο κορίτσια και ένα αγόρι ηλικίας 10, 11 και 13 χρονών. Είναι οι πρώτοι που βλέπουν περίεργα σημάδια στο κόκκινο βελούδινο πέπλο της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Το αγόρι βιώνει το θαύμα. Βλέπει Τον Άγιο μέσα στο παρεκκλήσι. Ο Άγιος Λάζαρος βγαίνει από την μικρή αριστερή πύλη του Ιερού. Κρατά θυμιατό. Θυμιατίζει. Ξαναμπαίνει στο Ιερό από την ίδια πύλη. Το πέπλο της Ωραίας Πύλης κουνιέται, γεμίζει με σημάδια και όπως διηγείται το παιδί, βλέπει πάλι τον Άγιο να βγαίνει με σκελετωμένη μορφή μέσα από το πέπλο. Το μαθαίνουν όλοι. Τρέχουν, προσκυνούν, κάνουν αγρυπνίες και παρακλήσεις. Ενημερώνεται ο μακαριστός Μητροπολίτης της περιοχής Σπυρίδωνας. Δίνει εντολή να εξετασθεί το πέπλο από ειδικούς. Τα αποτελέσματα δεν αργούν να έλθουν. «Σημάδια που δεν έχουν γίνει από ανθρώπινο χέρι» .
Το πέπλο της ωραίας πύλης του παρεκκλησίου του Αγίου Λαζάρου στο χωριό Ευαγγελισμός, με τα αχειροποίητα σημάδια.
Μάιος 2010, Αναλαμβάνει νέος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λιτής και Ρεντίνης ο μακαριστός Ιωάννης. Ενημερώνεται για το θαύμα και τα σημάδια στο πέπλο. Πηγαίνει με την ακολουθία του στο παρεκκλήσι του Αγίου στον Ευαγγελισμό. Βλέπει το πέπλο, διερωτάται, απορεί!
Επιστρέφει στο γραφείο του και τότε γίνεται κάτι το μοναδικό! Μόνο με την Θεία Χάρη μπορεί να συμβεί παρόμοιο συμβάν. Καλεί τους υπολοίπους της μητρόπολης να δουν και αυτοί.
Όλες οι κόκκινες βελούδινες κουρτίνες του γραφείου του είναι γεμάτες με σημάδια! Ίδια σχεδόν με αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Νέα Θεία Μηνύματα!
Κουρτίνες του γραφείου του μακαριστού Μητροπολίτη Ιωάννη με τα σημάδια.
Τα αχειροποίητα, παράξενα και μυστήρια σημάδια στην πλειονότητα τους είναι σκούρου χρώματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ αυτών εμφανίζονται όλως περιέργως και αποτυπώματα ανοιχτών παλαμών. Διακρίνονται καθαρά λευκές παλάμες στο πέπλο Της Ωραίας Πύλης. Χαρακτηριστικό είναι το σημάδι στο κέντρο των παλαμών που προσομοιάζει με ένδειξη οπής από «καρφί» (όπως η παλάμη Του Εσταυρωμένου).
Τα θαύματα, τα Άγια σημεία και τα Θεία μηνύματα είναι ατελείωτα.
Το πέπλο της Ωραίας Πύλης του παρεκκλησίου τοποθετείται σε ειδική προθήκη. Γίνεται αντικείμενο λατρείας και προσκυνήματος. Ο Άγιος Λάζαρος περιμένει.
24 χρόνια μετά, 2017, με μεθόδους σύγχρονης τεχνολογίας επεξεργάζονται τα σημάδια του πέπλου. Ενημερώνεται ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιωάννης.
30 Νοεμβρίου 2017. Με θαυμαστό τρόπο βρίσκεται και δεύτερο κόκκινο βελούδο με αχειροποίητα σημάδια. Είναι αυτό της μικρής αριστερής πύλης του Ιερού στο παρεκκλήσι. Είχε χαθεί. Κοσμούσε τότε (29 Απριλίου 1993) την εν λόγω πύλη. Πέρασε και από εκεί ο Άγιος, το άγγιξε και μεταμορφώθηκε και αυτό! Γέμισε σημάδια. Σημάδια με νοήματα και μηνύματα. Σημάδια που συμπληρώνουν αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης.
|
Το ανευρεθέν πέπλο με τα αχειροποίητα σημάδια της μικρής πύλης του παρεκκλησίου του Αγίου Λαζάρου στο χωριό Ευαγγελισμός.
Όλα τα σημάδια στα υφάσματα εξετάζονται με ειδικό ηλεκτρονικό πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφίας. Όλα ερευνώνται και μελετώνται με προσοχή. Η πλάνη είναι κοντά. Βασικό πρωταρχικό μέλημα και υποχρέωση όλων η παράκληση και επίκληση του Τετραήμερου Φίλου Του Κυρίου μας για φώτιση και βοήθεια. Τα πρώτα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν. Τα σημάδια στα βελούδινα κόκκινα πέπλα του Ιερού «μιλούν»! Η επεξεργασία εμφανίζει γράμματα και σχήματα.
|
Αν και ζούμε σε έναν κόσμο που επικρατούν θαυματουργές τεχνολογίες, τα κόκκινα βελούδινα πέπλα του Ιερού Βήματος του παρεκκλησίου λατρεύονται και τους αποδίδονται θεραπευτικές δυνάμεις. Για όλους μας η εποχή των θαυμάτων δεν έχει τελειώσει ακόμα. Οι περισσότεροι λαχταρούν σημάδια και θαύματα. Η φυσική απόδειξη της ύπαρξης Του Θεού είναι ζωτική δύναμη της καθημερινότητας.
Με τα φαινόμενα αυτά και τα γεγονότα εμπνέονται οι πιστοί και προβληματίζονται οι περίεργοι. Το φαινόμενο του παρεκκλησίου Του Αγίου Λαζάρου στο χωριό Ευαγγελισμός απέκτησε θρησκευτική χροιά. Η επιστήμη απλώς συμπληρώνει. Η έρευνα συνεχίζεται. Μήπως με αυτά τα σημάδια Ο Άγιος μας οδηγεί κάπου;
Ο κόσμος αρχίζει να ενημερώνεται. Ο Άγιος δεν άφησε έτσι τους πιστούς. Νέο θαύμα μαρτυρεί ότι είναι δίπλα σε όποιον Τον επικαλείται. Με θαυματουργικό τρόπο εμφανίζεται μια προσευχή. Μια παράκληση προς Αυτόν. Τον Φίλο Του Θεού. Μια προσευχή που δεν υπήρχε. Μια προσευχή που σε σημείο της μπορεί ο πιστός να αναφέρει το αίτημά του προς Τον Άγιο. Η προσευχή θαυματουργεί. Γίνεται γνωστή.
Εὐχὴ Παρακλητικὴ πρὸς Τὸν Ἅγιο, Δίκαιο, Τετραήμερο
Καὶ Φίλο Τοῦ Χριστοῦ Λάζαρο
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ Ὅνομά Σου, ἐλθέτω η Βασιλεία Σου…
Ἅγιε καὶ Δίκαιε, Τετραήμερε Λάζαρε, Φίλε Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Φιλεύσπλαχνε Ἀδελφὲ Τῶν Ἁγίων Μάρθας καὶ Μαρίας. Τῆς Βηθανίας γέννημα, τῆς Κύπρου καύχημα, τῆς Λάρνακας Ἱεράρχα. Λέοντας ὁ Σοφός, εὐσεβέστατος τοῦ Βυζαντίου Βασιλέας, τὴν Χάρη Σου προεῖδε καὶ μετέφερε ἀπὸ τὴν Κύπρο στὴν Βασιλεύουσα Τὰ Ἅγια καὶ Σεπτά Σου Λείψανα. Ἐκεῖ ἔκτισε περικαλλὴ μονὴ καὶ ναὸ στὸ Ἅγιο Ὄνομά Σου, ὅπου μὲ δόξα καὶ τιμὴ Τὰ ἐναπόθεσε. Τὴν Πόλη Τῶν Πόλεων νὰ προστατεύεις καὶ στήριγμα τοῦ Βυζαντίου νὰ Εἶσαι.
Θεοδόξαστε Ἱεράρχα, Ἰσαπόστολε καὶ Φίλε Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν Στὸν Ζωοδότη μας Κύριο καὶ Τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἐλπίδα καὶ στήριγμα Σὲ ἔχω. Ἅγιε Πατέρα καὶ Θαυματουργὲ Λάζαρε, δοξολογῶ τὴν μνήμη Σου καὶ Σὲ παρακαλῶ……(ἐδῶ ἐκφράζουμε τὸ αἴτημά μας).
Τέσσερις μέρες νεκρός, ὅπως δάκρυσε γιὰ Σένα, Σὲ ἀνέστησε καὶ Σὲ ἔσωσε Ὁ τῆς γῆς καὶ θανάτου Δεσπότης Ἰησοῦς Χριστός, ἀνέστησέ μου τὴν μετάνοια, σῶσε με ἀπὸ τὸν ψυχικό μου θάνατο καὶ ἀπάλλαξέ με ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὶς θλίψεις, προστάτευσέ με ἀπὸ κάθε κακό. Δέξου τὶς παρακλήσεις καὶ ἰκεσίες μου. Θὰ ὑμνῶ καὶ θὰ δοξάζω πάντα τὸ Ἅγιο Ὄνομά Σου.
Ὑπόσχομαι ὦ εὐλογημένε Ἅγιε Λάζαρε, Φίλε Τοῦ Σωτήρα μας Ἱησοῦ Χριστοῦ νὰ ἐνθυμοῦμαι πάντοτε αὐτὴν τὴν μεγάλη Σου Χάρη καὶ εὐεργεσία καὶ νὰ Σὲ τιμῶ ὡς Προστάτη μου.
Ἅγιε Λάζαρε πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
