Ο Ολυμπιακός και όλοι οι άλλοι δεν είναι μία έκφραση που ακούγεται τώρα τελευταία. Ο κόσμος της ομάδας το έλεγε από τα παλιά χρόνια και νομίζω δικαίως. Θρύλος έγινε μετά από άπειρες μεγάλες κατακτήσεις εντός των αγωνιστικών χώρων. Ο αριθμός των τροπαίων αποδεικνύει τα πάντα. Αιώνιους εχθρούς ο έφηβος δεν έχει, εκτός από τον Παναθηναϊκό αν και τα τελευταία χρόνια μάλλον και αυτό αρχίζει να ξεθωριάζει. Αυτό συμβαίνει διότι η ψαλίδα έχει ανοίξει πάρα πολύ μεταξύ των δύο αυτών ιστορικών συλλόγων.
Την ίδια στιγμή, ο αιώνιος εχθρός σχεδόν όλων των ομάδων, είναι ο Ολυμπιακός. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι με οποιαδήποτε ομάδα και να παίζει, πάντα υπάρχει σύνθημα κατά της ομάδας με τα περισσότερα τρόπαια. Εξάλλου, από τα πανάρχαια χρόνια, ο άνθρωπος προσπαθούσε να χτυπήσει ή αν θέλετε να μειώσει, κάποιον ανώτερο από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Οι Πειραιώτες έχουν κατακτήσει 47 (+1 φέτος) φορές το πρωτάθλημα και κατά 99,9%. σε αυτή τη ζωή, δεν θα προλάβει κανείς από τους αντιπάλους τους να τους φτάσουν σε αριθμό τροπαίων.
Αναλυτικά:
Ολυμπιακός 47: 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2020, 2021, 2022
Παναθηναϊκός 20: 1930, 1949, 1953, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977, 1984, 1986, 1990, 1991, 1995, 1996, 2004, 2010
ΑΕΚ 13: 1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994, 2018, 2023
ΠΑΟΚ 4: 1976, 1985, 2019, 2024
Άρης 3: 1928, 1932, 1946
Λάρισα 1: 1988
Εδώ ακριβώς κρύβεται και το οπαδικό μένος που χρόνια τώρα βασανίζει τα μυαλά κάποιων (όχι όλων προφανώς) που με επιχειρήματα της πλάκας, προσπαθούν να μηδενίσουν μια σειρά από κατακτήσεις που σημειώθηκαν εντός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων. Οι καραμέλες πολλές και οι φαντασίες ακόμα περισσότερες. "Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός" λένε, "Ο Ολυμπιακός διέλυσε το Ελληνικό ποδόσφαιρο" υπερτονίζουν και όλα αυτά τα ωραία, μόνο που το παραμύθι τελικά δεν έχει δράκο και εξηγούμαι αμέσως.
Ποιος δεν θυμάται τους παικταράδες, Τζιοβάνι, Ριβάλντο, Καστίγιο, Μέλμπεργκ, Τζόρτζεβιτς, Γκόκιτς, Ζε Ελίας, Γκαλέτι, Καρεμπέ, Τουρέ, Μιραλάς, Ζέτερμπεργκ, Γιαννακόπουλο, Κοβάσαβιτς και πολλούς άλλους; Ποια άλλη ομάδα είχε τέτοιες μονάδες; Πως είναι λοιπόν δυνατόν ο Ολυμπιακός να μην κατακτά τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο και μάλιστα με διψήφιες διαφορές; Πως είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να διέλυσε το Ελληνικό ποδόσφαιρο; Τα πράγματα μάλλον είναι πιο απλά. Ουδείς άλλος έβαλε το χέρι στην τσέπη τόσο βαθειά όσο ο Ολυμπιακός. Ουδείς άλλος είχε την οργάνωση που είχε ο Ολυμπιακός και κάπου εδώ τελειώνει η κουβέντα.
Πάμε όμως να δούμε και τους άλλους...
Την δεκαετία του '80 και του '90 μεσουρανούσε ο "καπετάνιος" Γιώργος Βαρδινογιάννης με αυτό το περιβόητο ύφος των χιλίων καρδιναλίων. Υπήρξε πρόεδρος για σχεδόν 21 χρόνια, από τον Ιούλιο του 1979 μέχρι τον Μάιο του 2000. Ο κύριος "Ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά" είμαι σίγουρος ότι έπαιξε τα παιχνίδια της ομάδας του πεντακάθαρα και με γνώμονα το καλό του ποδοσφαίρου. Άνθρωπος πράος και με αξιοζήλευτη ηρεμία, έκανε τα πάντα για να βελτιώσει τα προβλήματα του αθλήματος. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη έκανε μια απόπειρα να βάλει συμπαίκτες στο "παιχνίδι" (Βγενόπουλος, Πατέρας, Αλαφούζος κλπ.), επενδύθηκε ένα καράβι χρήματα και το μόνο που κατάφερε ήταν το ντάμπλ του 2010. Ένα νταμπλ που ο κόσμος του τριφυλιού χάρηκε πολύ, που όμως έμελλε να είναι και το τελευταίο μέχρι και σήμερα 8/3/2025. Όταν άρχισαν να πηδάνε από το καράβι όλοι οι επενδυτές, έμεινε μόνος του ο Γιάννης Αλαφούζος. Οι φίλαθλοι ποτέ δεν τον συμπάθησαν. Και πως άραγε να τον συμπαθήσουν αφού δεν προσέφερε ουσιαστικά τίποτα. 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και αξιόλογη ευρωπαϊκή πορεία δεν τα λες και λίγα. Αν και κάποιες προσδοκίες δημιουργήθηκαν φέτος με την παρουσία της ομάδας στο Conference League, ήρθε η Φιορεντίνα να υπενθυμίσει πως...δεν είναι για όλους. Πάντως χρήματα βάζει στα ταμεία της ΠΑΕ καθώς κάθε χρόνο συμμετέχει (μόνος του;) στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που απαιτούνται για να "τρέξει" η ομάδα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι από πίσω του κρύβεται η οικογένεια Βαρδινογιάννη, μόνο που κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί.
Στα της ΑΕΚ τώρα, σαν αγριολούλουδο στον χώρο του ποδοσφαίρου ξεπετάχτηκε ο Δημήτρης Μελισσανίδης ως πρόεδρος. Στην πρώτη του θητεία ήταν μαζί με τον καλό του φίλο τότε, Γιάννη Καρρά. Ο "Τίγρης", όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα νομικής φύσεως, ενώ τα σενάρια για εμπλοκή του σε διάφορες περίεργες καταστάσεις την εποχή εκείνη, έδιναν και έπαιρναν. Οι δυο τους κατέκτησαν κάποια τρόπαια με την ένωση, όμως ξαφνικά έπεσαν οι τίτλοι τέλους και οι δύο φίλοι τελικά δεν ξαναμίλησαν (μάλλον) ποτέ. Πέρασαν τα χρόνια, ήρθαν άλλοι πρόεδροι στην ΑΕΚ και ξαφνικά, για άλλη μια φορά εμφανίστηκε ο Μελισσανίδης, αυτή τη φορά όμως ως σωτήρας και ενώ η ομάδα είχε υποβιβαστεί την Γ' Εθνική και φυσικά είχαν διαγραφεί τα τεράστια χρέη της ΠΑΕ. Τώρα, γιατί την άφησε να πέσει στην Γ' Εθνική κατηγορία και οι φίλοι της να δοκιμάσουν αυτό το πικρό ποτήρι, είναι μια άλλη ιστορία που θα ασχοληθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Η ομάδα, με τον Μελισσανίδη στο τιμόνι της, έδειξε να συνέρχεται, πήρε 2 πρωταθλήματα (2018, 2023) και ξαφνικά, σαν κεραυνός εν αιθρία, ανακοινώθηκε η παραχώρηση των μετοχών της ΠΑΕ, στον απόλυτα ουρανοκατέβατο, Μάριο Ηλιόπουλο. Άνθρωπος εξωστρεφής, που του αρέσει η δημοσιότητα, το καλό φαγητό και το τραγούδι. Το ίντερνετ έχει γεμίσει με αστεία βιντεάκια του, από την έλευση του Λαμέλα και του Πιερό, μέχρι την τρομάρα που πήρε ο Μαρσιάλ όταν τον έβαλε συνοδηγό στο αγωνιστικό του αυτοκίνητο. Τα βράδια συνήθως θα τον βρεις σε κάποια μουσική πίστα να χορεύει και να διασκεδάζει, ενώ αν βρει εύκαιρο μικρόφωνο, θα του δώσει να καταλάβει. Μάλιστα πρόσφατα, έβαλε και οπαδούς της ΑΕΚ να τραγουδήσουν το "Αγάπα με" του σπουδαίου Γιάννη Πουλόπουλου. Η παρουσία του Μάριου Ηλιόπουλου στην ηγεσία της ΑΕΚ χωρίζεται σε δύο ιστορικές περιόδους. Την πριν και την μεταΟλυμπιακή εποχή.
Ναι καλά διαβάσατε. Πριν από την μαύρη βραδιά της Ένωσης και της ήττας με 6-0 από τον Ολυμπιακό, σχεδόν όλα πήγαιναν ρολόι, όμως πλέον όλα έχουν αλλάξει και φαίνεται πως ο κόσμος της ομάδας έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από τον Super Mario. Από το σύνθημα "Είναι τρελός ο πρόεδρος", πήγαμε στο άλλο άκρο αφού μετά το 0-1 του Ολυμπιακού στην OPAP ARENA γίναμε μάρτυρες συνθημάτων τύπου "ΑΕΚ, ΑΕΚ αυτό δεν είναι ΑΕΚ" και "Αντε και γ@@@@@ Ηλιόπουλε" όπως αυτά που ακούστηκαν στον τελευταίο αγώνα της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Οι σχέσεις με τον Ματίας Αλμέιδα δείχνουν να μην είναι σε καλό επίπεδο, ενώ σε λίγο καιρό ενδέχεται να υπάρξει και μετωπική σύγκρουση του κόσμου με τον πρόεδρο, εάν αποφασίσει ο τελευταίος να διώξει τον προπονητή, κάτι που προσωπικά δίνω λίγες πιθανότητες. Βέβαια όλα θα εξαρτηθούν και από την πορεία της ομάδας στα play off...
Και κάπου εδώ μπαίνει στο κάδρο και ο Ολυμπιακός. Αυτός ο τεράστιος σύλλογος με την παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη να δεσπόζει κυριαρχικά σε όλα τα αθλήματα πλην του μπάσκετ (εκεί είναι οι Αγγελόπουλοι). Ο διοικητικός ηγέτης δείχνει να έχει ένα πολύ σημαντικό προσόν ή αν θέλετε χάρισμα. Μαθαίνει από τα λάθη του. Εάν δεν μάθαινε, μάλλον δεν θα υπήρχε η 29η Μαϊου και η επική βραδιά με την Φιορεντίνα, αφού δεν θα είχε προχωρήσει στις διορθωτικές κινήσεις του Ιανουαρίου του 2024 και σίγουρα δεν θα είχε κάνει την κίνηση ματ με τον στρατηγό Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ (με κουμπάρο τον Βαλβέρδε). Αυτόν τον προπονητή που όταν ανακοινώνεται το όνομά του από τα μεγάφωνα του γηπέδου Γ. Καραϊσκάκης, ο κόσμος σηκώνεται όρθιος και τον αποθεώνει. Θεωρώ πως από τον Ολυμπιακό θα αποχωρήσει μόνο όταν το αποφασίσει ο ίδιος. Σίγουρα πάντως σε δημοφιλία κατάφερε να ξεπεράσει τον τεράστιο Ερνέστο Βαλβέρδε.
Ο Βάσκος προπονητής κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να συνθέσει τα κομμάτια ενός μάλλον κατεστραμμένου παζλ και να δώσει ψυχολογία και ενέργεια σε παίκτες που λίγοι από αυτούς έδειχναν καλά στοιχεία πριν από τον ερχομό του. Όπως πλέον πολλοί παραδέχονται ο Μεντιλίμπαρ είναι κάτι σαν πατέρας τους. Εξαιρετικά απαιτητικός αλλά και απόλυτα δίκαιος. Όσο μεγάλο συμβόλαιο και αν έχει κάποιος δεν θα παίξει αν δεν το αξίζει. Επίσης, μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε την πόρτα των ακαδημιών και πήρε παίκτες στην πρώτη ομάδα όπως οι Κωστούλας, Μουζακίτης, Παπακανέλος, Λώλης κ.α. Τους έβαλε να παίξουν σε επίσημα παιχνίδια και αυτοί με τη σειρά τους τον δικαίωσαν. Κατά πάσα πιθανότητα, τα επόμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός θα είναι στην ευχάριστη θέση να αποκομίζει τεράστια έσοδα από πωλήσεις νεαρών παικτών και αυτό θα τον βοηθήσει να γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο. Ας μην ξεχνάμε πως το Financial Fair Play έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και μόνο αν μια ομάδα έχει μεγάλα έσοδα θα μπορεί να κάνει μεταγραφές από το πρώτο ράφι.
Όταν ο Μαρινάκης, εμφανώς συγκινημένος, πήρε τη σκυτάλη από τον μεγάλο Σωκράτη Κόκκαλη, είπε ότι θα κάνει τα πάντα για τον Ολυμπιακό. Και όντως το έπραξε! Επενδύει τεράστια ποσά, όχι μόνο για το ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά και για τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Βόλεϊ, πόλο, χάντμπολ, στίβος είναι μόνο μερικά από τα αθλήματα που διαθέτει ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος της Ευρώπης με τα 324 τρόπαια. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για ένα άνθρωπο, όσα χρήματα και αν έχει, να στηρίζει τόσα πολλά αθλήματα. Φυσικά στην εξίσωση μπαίνει και ο απλός κόσμος, αφού κάθε χρόνο δίνει και αυτός με τη σειρά του ένα ποσό για τη στήριξη του ερασιτέχνη και πραγματικά το ποσό που μαζεύεται πιάνει τόπο μιας και τα τρόπαια στο τέλος της ημέρας είναι πολλά και οι φίλαθλοι τρισευτυχισμένοι και υπερήφανοι.
Εξαιτίας αυτών των επενδύσεων έρχονται οι τίτλοι και οι κούπες. Αυτές οι επενδύσεις κάνουν την Ευρώπη να παραμιλάει για την εκπληκτική πορεία της Κ-19 και την κατάκτηση του Champions League Νέων σκορπώντας την Μίλαν με 3-0 στον τελικό της διοργάνωσης. Οι επενδύσεις αυτές έφεραν τα δάκρυα χαράς στα εκατομμύρια φιλάθλων της ομάδας όταν έζησαν, το χωρίς προηγούμενο γεγονός, η ομάδα τους να κατακτά τα 2 από τα 4 ευρωπαϊκά τρόπαια της UEFA την ίδια χρονιά. Αυτές οι επενδύσεις έγραψαν την ιστορία για να ζήσει ο κόσμος των Ερυθρολεύκων την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ανατροπή όλων των εποχών, όπου μετά την εντός έδρας ήττα από τη Μακάμπι με 1-4, ήρθε το μαγικό 1-6 που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για το έπος της 29ης Μαϊου.
Τώρα πλέον το σύνθημα "Γι΄αυτό θα ζω με ένα όνειρο τρελό, ο Θρύλος να σηκώσει το ευρωπαϊκό" έγινε πράξη. Και δεν σήκωσε μόνο 1 ευρωπαϊκό, αλλά 2. Τώρα πλέον ο Ολυμπιακός έχει ψηλώσει πολύ. Μεγάλωσε και ξέρει τι θέλει και το κυριότερο, πώς να το πάρει. Από εδώ και στο εξής, η θέση του είναι στο Champions League. Εκεί που θα κοντραριστεί με τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Μόνο που τώρα...θα είναι αλλιώς!
Με τον ΠΑΟΚ των 4 πρωταθλημάτων δεν ασχολήθηκα καθώς δεν τον θεωρώ βασικό αντίπαλο...Ας γράψει κάποιος άλλος δημοσιογράφος που να ζει στο Ροστόφ. Ίσως να τα ξέρει καλύτερα από εμένα!
Ναι, κύριοι και κυρίες, ο Ολυμπιακός και όλοι οι άλλοι...
