🕯 Υπάρχουν μέρες που δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Ξυπνάς, ζεις, νυχτώνει. Επαναλαμβάνεται. Και όμως κάτι μέσα σου αλλάζει. Δεν ξέρεις τι, δεν το πιάνεις με λέξεις, δεν μπορείς να το εξηγήσεις ούτε στον εαυτό σου. Κοιτάς τον καθρέφτη και κάτι σού φαίνεται λίγο πιο σκοτεινό ή λίγο πιο ώριμο. Ένα βλέμμα που κουβαλά ερωτήματα χωρίς απαντήσεις.
🔍 Δεν είναι κατάθλιψη, δεν είναι θλίψη. Είναι μια σιωπηλή αναζήτηση νοήματος. Και είναι επικίνδυνη αυτή η σιωπή, γιατί δεν έχει κραυγές, δεν προειδοποιεί. Απλώς μεγαλώνει, απλώνεται, και μια μέρα βρίσκεσαι να ψάχνεις "γιατί" σε στιγμές που άλλοτε δεν σκεφτόσουν καθόλου.
🌑 Αλλά ξέρεις τι; Κάποιες φορές πρέπει να περπατήσεις σε ίσιους, άδειους δρόμους για να βρεις πού ακριβώς θες να πας. Η ρουτίνα είναι η δοκιμασία του μυαλού σου. Όχι η πλήξη, αλλά η ευκαιρία να ανακαλύψεις τι σε ενοχλεί πραγματικά.
🕰 Κάθε βράδυ κρύβει ένα μήνυμα. Όχι πάντα μεγάλο. Μπορεί να είναι ένα απλό "θέλω να φύγω από εδώ", ή ένα πιο ήσυχο "νομίζω δεν είμαι καλά". Και κάπου εκεί ξεκινάς να ξαναχτίζεις, λίγο λίγο, τη διαδρομή σου.
