Οι νύχτες έχουν μια μοναδική ησυχία που, αντί να φέρνει γαλήνη, συχνά ξυπνά σκέψεις και συναισθήματα που κατά τη διάρκεια της ημέρας μένουν θαμμένα. Κάθεσαι στο κρεβάτι, κουρασμένος, αλλά μόλις κλείνεις τα μάτια, έρχεται εκείνος ο γνώριμος θόρυβος στο μυαλό σου – σκέψεις που ξεπηδούν ασταμάτητα. Λέξεις, εικόνες, αμφιβολίες, φόβοι, αναμνήσεις. Το μυαλό δεν ησυχάζει, και οι λογισμοί της νύχτας σε κυκλώνουν.
Πολλοί άνθρωποι νιώθουν αυτή τη σιωπηλή αναστάτωση. Όταν η ημέρα τελειώνει και οι υποχρεώσεις σταματούν, αυτό το κενό που δημιουργείται γίνεται ο καμβάς για τις σκέψεις που δεν έβρισκαν χώρο νωρίτερα. Θυμάσαι εκείνη τη συζήτηση που δεν πήγε όπως ήθελες. Σκέφτεσαι τα "πρέπει" και τα "αν" που πλανάται πάνω από τη ζωή σου. Φοβάσαι για το αύριο, αναρωτιέσαι για το παρελθόν. Και έτσι, η ώρα περνά, και εσύ μένεις ξύπνιος, χαμένος σε έναν κυκεώνα σκέψεων.
Είναι σαν το σκοτάδι να τραβάει τις ανησυχίες σου στην επιφάνεια. Ο νους, απαλλαγμένος από τους περισπασμούς της ημέρας, αρχίζει να φλυαρεί. Και εκεί, μέσα στο σκοτάδι, έρχονται οι πιο ειλικρινείς σου λογισμοί. Σκέψεις που απέφευγες, αλήθειες που δεν ήθελες να αντιμετωπίσεις. Είναι ίσως η ώρα που είσαι πιο κοντά στον εαυτό σου – με όλα τα καλά και τα δύσκολα που αυτό συνεπάγεται.
Αν το σκεφτείς, οι νύχτες είναι το πιο ήρεμο και ταυτόχρονα το πιο ανήσυχο κομμάτι της ζωής μας. Το σώμα ζητά ξεκούραση, αλλά το μυαλό δεν ακολουθεί πάντα. Κάποιες φορές, αυτά που σκέφτεσαι φαίνονται πιο μεγάλα και πιο τρομακτικά στο σκοτάδι. Σαν να διογκώνονται, να παίρνουν μεγαλύτερη σημασία. Και είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις ότι δεν μπορείς να τα αγνοήσεις άλλο. Ό,τι απέφευγες όλη την ημέρα τώρα σε περιμένει, σιωπηλό, έτοιμο να σε αντιμετωπίσει.
Το να μην μπορείς να κοιμηθείς εξαιτίας των σκέψεών σου είναι κάτι που όλοι έχουμε ζήσει. Και ενώ μπορεί να φαίνεται ατελείωτο, το φως της ημέρας έρχεται πάντα. Ίσως δεν έχεις όλες τις απαντήσεις όταν σηκωθείς το πρωί, αλλά με το φως του ήλιου, πολλά πράγματα φαντάζουν διαφορετικά. Το σκοτάδι της νύχτας μπορεί να θολώνει τα πράγματα, αλλά όταν η μέρα ξαναρχίζει, συνειδητοποιείς ότι οι λογισμοί της νύχτας δεν είναι πάντα τόσο τρομεροί όσο φαίνονται.
Είναι κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας, ένας υπενθύμιση ότι όσο και να τρέχουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, υπάρχουν πάντα σκέψεις και συναισθήματα που ζητούν την προσοχή μας. Το μυστικό είναι να μάθουμε να ακούμε αυτές τις σκέψεις χωρίς να χανόμαστε σε αυτές. Να αφήνουμε τον νου να περιπλανιέται, αλλά να τον επιστρέφουμε απαλά εκεί που χρειάζεται – στην ηρεμία που αξίζουμε.
Ίσως οι λογισμοί της νύχτας να μην είναι τόσο εχθροί μας όσο νομίζουμε. Ίσως να είναι απλώς η φωνή μας που προσπαθεί να ακουστεί, όταν όλα τα υπόλοιπα έχουν ησυχάσει.
