📌 Πόσες φορές ένιωσες ότι, ό,τι κι αν κάνεις, δεν είναι αρκετό;
Κάνεις το καλύτερο που μπορείς, πιέζεσαι, βάζεις στόχους, δουλεύεις, δίνεσαι — κι όμως, στο τέλος κάθε διαδρομής δεν νιώθεις ικανοποίηση. Αντί για περηφάνια, σε κατακλύζει μια σιωπηλή απογοήτευση. Νιώθεις ότι έπρεπε να είχες κάνει κάτι παραπάνω. Πάντα κάτι παραπάνω.
Αυτό είναι το σύνδρομο της ανεπαρκείας. Δεν έχει να κάνει με την πραγματική αξία σου, αλλά με την εικόνα που έχεις μάθει να βλέπεις στον καθρέφτη. Μια εικόνα που χτίστηκε με προσδοκίες τρίτων, με συγκρίσεις, με παιδικές φωνές που έλεγαν "μπορείς και καλύτερα".
Και το χειρότερο; Όσο πιο πολλά καταφέρνεις, τόσο πιο ψηλά ανεβαίνει ο πήχης. Γίνεσαι θύμα της ίδιας σου της προσπάθειας. Δεν μπορείς να σταματήσεις. Κι αν σταματήσεις, νιώθεις ένοχος.
🧠 Δεν είσαι μόνος. Είναι μια κοινή πληγή στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά πρέπει να θυμάσαι: αξίζεις πριν αποδείξεις οτιδήποτε. Αρκεί να υπάρχεις, να ζεις, να παλεύεις. Δεν είμαστε μηχανές επίδοσης. Είμαστε άνθρωποι. Κι αυτό, από μόνο του, είναι αρκετό.
