«Χαμογελάω για να μη με ρωτάνε αν είμαι καλά» — Ανώνυμος
Υπάρχουν χαμόγελα που φωτίζουν το δωμάτιο. Κι όμως, πίσω τους κρύβεται ένα σκοτάδι που δεν θα φανταζόσουν ποτέ. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κάνουν τους άλλους να γελούν, που μοιάζουν πάντα "καλά", που δεν γκρινιάζουν, δεν ζητούν, δεν παραπονιούνται. Κι όμως, κουβαλούν μέσα τους μια σιωπηλή καταιγίδα.
Πολλοί από αυτούς έχουν μάθει να χρησιμοποιούν το χαμόγελο σαν άμυνα. Είναι το φράγμα τους απέναντι σε ερωτήσεις, σε κρίσεις, σε συναισθήματα που δεν αντέχουν να ξαναζήσουν. Ένα χαμόγελο που δεν λέει «είμαι καλά», αλλά «άσε με ήσυχο».
🎭 Η τέχνη του να κρύβεσαι σε κοινή θέα
Το να προσποιείσαι πως είσαι καλά είναι τέχνη. Και οι πιο πληγωμένοι άνθρωποι τη γνωρίζουν καλά. Είναι αυτοί που, όταν όλα μέσα τους γκρεμίζονται, ρωτούν: «Πώς είσαι;» και χαμογελούν.
Δεν θέλουν λύπηση, ούτε βοήθεια. Θέλουν απλώς να τους νιώσεις. Να πιάσεις πίσω από τα αστεία την πίκρα. Πίσω από την ευγένεια την απογοήτευση. Πίσω από την ηρεμία τους την εσωτερική κραυγή που πνίγουν κάθε βράδυ.
💡 Μην ξεγελιέσαι
Την επόμενη φορά που θα πεις "Αυτός δεν έχει ανάγκη, είναι πάντα χαρούμενος", σκέψου ξανά. Μπορεί να είναι αυτός που πονάει περισσότερο απ’ όλους. Μάθε να διαβάζεις τις σιωπές. Μάθε να ακούς όχι τι λέγεται, αλλά τι δεν λέγεται.
