«Η ευτυχία δεν είναι φυσική κατάσταση. Είναι φωτιά. Και καίει.» - Α. Καμιύ
Υπάρχει κάτι παράξενο και πικρό στην ανθρώπινη φύση. Όλοι αναζητούν την ευτυχία, όλοι τη ζητούν σαν το μεγάλο τρόπαιο της ζωής. Κι όμως, όταν την αποκτήσουν, κάτι μέσα τους φοβάται. Κάτι αρχίζει να τη σαμποτάρει. Δεν αντέχουν να είναι καλά για πολύ. Ψάχνουν ένα πρόβλημα. Ένα ψεγάδι. Ένα κενό.
Κι έτσι, ο άνθρωπος καταλήγει να τρέχει μια ζωή πίσω από κάτι που, όταν το φτάνει, το χαλάει μόνος του.
🔁 Η εσωτερική ανάγκη για… έλλειψη
Έχεις παρατηρήσει ποτέ ανθρώπους που ενώ όλα τους πάνε καλά, θα βρουν έναν τρόπο να γκρινιάξουν; Να δημιουργήσουν δράματα, καυγάδες, υποψίες, φοβίες; Δεν είναι αχαριστία. Είναι ψυχικό αντανακλαστικό. Γιατί η δυστυχία είναι γνώριμη, σχεδόν "ασφαλής". Η ευτυχία όμως... σε αφήνει γυμνό. Και το γυμνό τρομάζει.
💔 Η ευτυχία είναι μια ευθύνη
Ίσως η αληθινή ευτυχία να απαιτεί ωριμότητα. Να μπορείς να δεχτείς πως αυτή η στιγμή είναι καλή, χωρίς να φοβάσαι πότε θα τελειώσει. Χωρίς να ψάχνεις τη σκιά. Χωρίς να την καταστρέφεις πριν χαθεί από μόνη της.
📌 Αντέχεις;
Την επόμενη φορά που όλα θα είναι καλά, παρατήρησε τον εαυτό σου. Αν θα πεις «δεν μπορεί, κάτι θα στραβώσει». Αν θα αρχίσεις να απομακρύνεσαι από ανθρώπους που σε κάνουν να χαμογελάς. Αν θα δημιουργήσεις θύελλες εκεί που υπήρχε γαλήνη.
Ίσως τότε ανακαλύψεις ότι ο πιο ύπουλος εχθρός της ευτυχίας δεν είναι οι άλλοι.
Είναι ο εαυτός σου.
