Σε μια σπάνια στιγμή άμεσης δημοκρατίας, οι πολίτες της Ιρλανδίας έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στα κόμματα της χώρας, απορρίπτοντας με συντριπτική πλειοψηφία τις προτεινόμενες αλλαγές στον ορισμό της οικογένειας. Παρά την ομοφωνία του πολιτικού κόσμου, με ελάχιστες εξαιρέσεις, υπέρ της τροποποίησης του Συντάγματος, ο λαός τάχθηκε υπέρ του "Όχι" με ποσοστό άνω του 75%.
Η ετυμηγορία του δημοψηφίσματος αποτελεί μια εύγλωττη κριτική προς την απομόνωση των πολιτικών από τις ανησυχίες και τις αξίες της κοινωνίας. Η άμεση δημοκρατία λειτούργησε ως γέφυρα, φέρνοντας στο φως το χάσμα μεταξύ των κομματικών θέσεων και της λαϊκής βούλησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, εάν η τροποποίηση περνούσε από τη Βουλή, η είδηση θα εστίαζε στην ομοφωνία του πολιτικού κόσμου. Η άμεση ψηφοφορία, όμως, έφερε στην επιφάνεια την αντίθεση της κοινωνίας, αποδεικνύοντας ότι η δημοκρατία δεν περιορίζεται στους θεσμούς, αλλά ανθίζει όταν ο λαός λαμβάνει ενεργό μέρος στις αποφάσεις.
