Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1973 όταν οι ομάδες του Virginia και του Tennessee έγραψαν μια από τις πιο παράδοξες ιστορίες στην ιστορία του αμερικανικού κολεγιακού μπάσκετ. Το παιχνίδι έληξε με σκορ 2-2, όχι επειδή οι παίκτες δεν μπορούσαν να σκοράρουν, αλλά επειδή κανείς δεν ήθελε να παίξει.
Ο προπονητής του Tennessee αποφάσισε να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή του χωρίς να κάνει επίθεση, ως στρατηγική εναντίον του δυνατού αντιπάλου. Ο κανόνας του ρολογιού των 24 δευτερολέπτων δεν υπήρχε ακόμη, και έτσι το ματς μετατράπηκε σε θεαματική... αναμονή. Το πρώτο ημίχρονο έληξε 2-0 και το δεύτερο απλώς ισοφάρισε.
Ο κόσμος στις κερκίδες αποδοκίμαζε, οι δημοσιογράφοι δεν πίστευαν στα μάτια τους και η ένωση των κολλεγίων υποχρεώθηκε μετά από αυτό να προχωρήσει σε αλλαγές κανονισμών. Από την επόμενη χρονιά μπήκε δοκιμαστικά το χρονόμετρο κατοχής.
Μερικές φορές, ακόμη και ένα άθλημα ταχύτητας και έντασης, όπως το μπάσκετ, μπορεί να ζήσει ένα παιχνίδι απόλυτης στασιμότητας. Κι αυτό ακριβώς κάνει την ιστορία του 2-2 να παραμένει αλησμόνητη.
