Έχω την μεγάλη χαρά να φιλοξενώ έναν εξαιρετικά ταλαντούχο καλλιτέχνη, ο οποίος πρόσφατα έκανε το πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό βήμα στο χώρο της μουσικής, υπογράφοντας συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία, Aspect4music. Ο λόγος για τον πολλά υποσχόμενο Μάριο Δαμιανάκη, που ήρθε από την Κρήτη για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Προσιτός, ταπεινός και πάνω από όλα ευγενής, δέχθηκε να με συναντήσει και να μου δώσει την πρώτη του συνέντευξη.
Ο Μάριος Δαμιανάκης είναι 20 ετών, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 2 Ιανουαρίου 2002 και έχει καταγωγή από το χωριό Μυρτιά, τον τόπο καταγωγής του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη. Σπουδάζει στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Κοζάνη, ενώ παράλληλα παίζει μαντολίνο, λαούτο, μαντόλα και τραγουδάει.
Τι σε έκανε να ασχοληθείς με την μουσική;
Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τη μουσική, να κρατάει δύο κουτάλες της κουζίνας και να τραγουδάει κρητικά τραγούδια. Μετέπειτα, στην ηλικία τεσσάρων ετών οι γονείς μου μου έκαναν δώρο το πρώτο μου μουσικό όργανο που ήταν ένα μαντολίνο.
Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα;
Τα πρώτα μου βήματα ξεκινούν στην τρίτη δημοτικού καθώς αποφασίζω να ασχοληθώ με την κρητική παράδοση και την τέχνη της κρητικής μουσικής και ξεκινάω μαθήματα με τον δάσκαλο μου και με την πάροδο των χρόνων καλό μου φίλο, Θανάση Μαυρόκωστα τον οποίο και ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί χωρίς αυτόν δεν θα είχε γίνει ποτέ η αρχή.
Τι μουσικά όργανα παίζεις;
Τα όργανα που παίζω είναι μαντολίνο, λαούτο και μαντόλα και συγκεκριμένα τα δύο τελευταία υπάρχουν και στο τραγούδι που κυκλοφόρησε πρόσφατα υπό την αιγίδα της δισκογραφικής μου εταιρείας, Aspect4music και έχει τίτλο "Ροδαριά".
Τι γνώμη είχε η οικογένειά σου για την απόφασή σου να ασχοληθείς με τη δισκογραφία και την μουσική γενικότερα;
Οι γονείς μου, άνθρωποι που ξέρουν να παλεύουν και να κερδίζουν, είναι πάντα δίπλα μου, με συμβουλεύουν αλλά ποτέ δεν με κρίνουν καθώς όπως μου λένε πάντα "μυαλό έχεις κάνε την αυτοκριτική σου". Όταν τους ανακοίνωσα για την ενασχόλησή μου με τη δισκογραφία, έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Άπλωσαν τα χέρια τους, με αγκάλιασαν και μου είπαν να προχωρήσω και οτι θα είναι δίπλα μου και όντως είναι.
Ποια ήταν τα μουσικά σου πρότυπα και τι μουσική ακούς;
Τα πρότυπα μου στη μουσική είναι λίγα αλλά καλά. Αρχικά, τεράστιο μουσικό πρότυπο για όλους τους Κρητικούς καλλιτέχνες ο "Αρχάγγελος" της Κρήτης ο Νίκος Ξυλούρης καθώς επίσης και ο Βασίλης Σκούλας. Έπειτα, ποιος μαθητής δεν έχει πρότυπο τον δάσκαλο του γι'αυτό στα μουσικά, αλλά επιτρέψτε μου και στα ανθρώπινα πρότυπα που έχω, είναι ο Θανάσης Μαυρόκωστας. Τέλος, πρότυπο για όλους τους καλλιτέχνες ανεξαρτήτως είδους, ο τεράστιος "ΣΕΡ" ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Σχετικά με την μουσική που ακούω, θα μπορούσα να πω τα πάντα. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο αλλά γενικά τα πάντα.
Τι σημαίνει επιτυχία για εσένα;
Επιτυχία για μένα είναι να πετύχω όλους μου τους στόχους. Ένας από αυτούς ήταν και η δισκογραφία.
Ο κόσμος σε γνώρισε με το τραγούδι «ΡΟΔΑΡΙΑ» του οποίου τους στίχους και τη μουσική έγραψες εσύ. Πως το εμπνεύστηκες;
Η "ΡΟΔΑΡΙΑ" είναι ένα τραγούδι που το αγάπησα πολύ γιατί το έγραψα για έναν άνθρωπο που τότε λάτρευα. Ένα απόγευμα του Απρίλη στην Κοζάνη μόλις είχα κάνει τον καφέ μου και καθόμουν να χαλαρώσω κρατώντας αγκαλιά τη μαντόλα. Έκατσα λοιπόν και έπαιζα αυτοσχεδιασμούς μέχρι που τα δάχτυλα μου έπαιξαν τη μουσική του τραγουδιού. Σταμάτησα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς έγινε μόλις κατάλαβα τι έκανα και το έπαιξα ξανά. Μου άρεσε, ήταν μία μουσική που από μόνη της όπως λέμε και στην Κρήτη "αμνόγει στον έρωτα", δηλαδή δηλώνει ερωτισμό. Έπειτα, έκατσα κι έγραψα τους στίχους πρώτα τα κουπλέ, καθώς οι μαντινάδες για εμάς βγαίνουν στο λεπτό, μετά όμως δεν είχα ρεφρέν, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Κατεβαίνοντας από το σπίτι είδα μία τριανταφυλλιά, εμείς στην Κρήτη την λέμε ροδαριά και τα τριαντάφυλλα, ρόδα κι έτσι γεννήθηκε η "ΡΟΔΑΡΙΑ".
Πως βίωσες την εμπειρία της ηχογράφησης στο στούντιο και γενικότερα την διαδικασία μέχρι να κυκλοφορήσει το τραγούδι;
Πολλά τα συναισθήματα. Την πρώτη μέρα ειδικά, θυμάμαι οτι το άγχος έφτανε στο 100%. Από τη δεύτερη μέρα και μετά, απλά έζησα το όνειρό μου. Για την κυκλοφορία του τραγουδιού αυτό που ένιωσα, μπορώ να το περιγράψω με τρεις λέξεις: χαρά, συγκίνηση και αγωνία.
Πόσο σημαντικό είναι για έναν καλλιτέχνη, να ανοίκει σε μια δισκογραφική εταιρεία; Μπορεί ένας καλλιτέχνης να κάνει μόνος του πράγματα χωρίς την παρουσία της;
Κοιτάξτε, ο καλλιτέχνης όσο καλός και να είναι χρειάζεται και την διαφήμιση και την υποστήριξη των δισκογραφικών εταιριών. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι χωρίς αυτές δεν μπορεί να κάνει πράγματα, αλλά κάνει τα μισά απ' όσα μπορεί να του δώσει μία δισκογραφική εταιρεία.
Υπήρξαν άνθρωποι που σε βοήθησαν σε αυτό το πρώτο βήμα;
Φυσικά. Υπήρξαν οι έμμεσοι και οι άμεσοι βοηθοί. Έμμεσος βοηθός ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, καθώς αυτός με έφερε σε επαφή με την δισκογραφική εταιρεία Aspect4music και τον ιδιοκτήτη κ. Κοπελούζο Χρήστο. Άμεσοι βοηθοί η ίδια η εταιρία και ο κ. Κοπελούζος, η κα. Ναταλία Κοπελούζου - Ρίζου με την υπέροχη επαγγελματική φωτογράφηση που μου έκανε και ο μαέστρος μου και καλός μου φίλος, Αλέξανδρος Ψωμόπουλος.
Με ποιον γνωστό τραγουδιστή ή τραγουδίστρια θα ήθελες να βρεθείς επάνω στη σκηνή;
Φυσικά και η απάντηση είναι δεδομένη, με τον μουσικό μου πατέρα, Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Μια ερώτηση που κάνω πάντα σε έναν νέο καλλιτέχνη, είναι να μου πει την γνώμη του για τα talent shows.
Για τα talent shows, δεν είμαι αρνητικός δεν είμαι και απόλυτα σύμφωνος. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτά τα θεάματα είναι αυθεντικά, δεν μπορώ όμως να πω ότι δεν βγήκαν και πραγματικά ταλέντα μέσα από αυτά. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα talent shows βγάζουν τρομερά ταλέντα.
Πιστεύεις πως υπάρχει μουσικό ταλέντο στην Ελλάδα;
Ταλέντο υπάρχει, νέοι υπάρχουν που ασχολούνται με την μουσική, όμως η Ελλάδα μας θέλει συνεχιστές της μεγάλης δισκογραφικής ελληνικής παρακαταθήκης που μας άφησαν κληρονομιά τα ιερά τέρατα τις ελληνικής μουσικής όπως είναι ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Νταλάρας και πολλοί άλλοι που διαφήμισαν την ελληνική μουσική σε όλο τον κόσμο.
Τι εφόδια χρειάζεται να έχει και τι θυσίες φαντάζεσαι ότι πρέπει να κάνει ένας νέος καλλιτέχνης για να «σταθεί» στον μουσικό χώρο;
Θέλει θυσίες. Πολλές, λίγες δεν ξέρω, αλλά θέλει. Πρέπει να θυσιάζεις χρόνο για να εξελίσσεσαι, αλλά για να εξελιχθείς πρέπει να έχεις και τα σωστά μουσικά εφόδια.
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί στόχοι σου;
Κύριος στόχος το πτυχίο μου και η άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Όλοι οι άλλοι στόχοι έρχονται πολύ μετά.
Θα ήθελα να μου αποκαλύψεις το μεγαλύτερο μουσικό σου όνειρο.
Το μεγαλύτερο μουσικό μου όνειρο ήταν να κυκλοφορήσει ένα κομμάτι μου στα social media.
Μάριε σε ευχαριστώ για την πραγματικά πολύ όμορφη συνέντευξη. Σου εύχομαι να έχεις υγεία και να πετύχεις όλα σου τα όνειρα, μουσικά και μη.
