Με μια πορεία που ξεκίνησε από τον χώρο των επιχειρήσεων και κατέληξε στον κόσμο της λογοτεχνίας, ο Ιανός Δελφινόσημος αποτελεί μια ξεχωριστή φωνή στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Με φόντο τη Σάμο της καταγωγής του και την Αθήνα όπου ζει και δημιουργεί, ο συγγραφέας μιλά για τη μετάβαση από τη στατιστική και τη διοίκηση επιχειρήσεων στη συγγραφή, για τον ρόλο της επικαιρότητας στα έργα του, αλλά και για τη βαθιά ανάγκη του να καταγράφει σκέψεις και συναισθήματα χωρίς εμπορικές επιδιώξεις. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Ό,τι μένει να σωθεί», μας μιλά για τους ήρωες, τα βιώματα και τους προβληματισμούς που τροφοδοτούν τη γραφή του.
Ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα στον χώρο της λογοτεχνίας;
Πριν από χρόνια είχα αποπειραθεί να γράψω κάποια κείμενα, αλλά η προσπάθεια έμεινε στη μέση, αφού προτίμησα να κάνω καριέρα στον χώρο των επιχειρήσεων. Είχα ένα blog στο οποίο κατά καιρούς έγραφα κάποια άρθρα, πιο πολύ προβληματισμού, φιλοσοφικά και συνήθως… ακαταλαβίστικα. Άρχισα να γράφω πριν από μερικά χρόνια ένα παραμύθι για μεγάλους και μετά… προέκυψαν άλλα πέντε βιβλία μέχρι σήμερα
Πώς από τη στατιστική, τα οικονομικά και τη διοίκηση επιχειρήσεων βρεθήκατε στον χώρο της λογοτεχνίας;
Δεν ξέρω αν το είχα μέσα μου σαν ανάγκη, αλλά πάντα με έτρωγε η επιθυμία να το βγάλω προς τα έξω, αρκούμενος να διαβάζω με μανία βιβλία ιστορίας, φιλοσοφίας αλλά και πάντα λογοτεχνία.
Η καταγωγή σας είναι από τη Σάμο και ζείτε μόνιμα στην Αθήνα; Βρίσκουμε αυτά τα δύο στοιχεία μέσα στα έργα σας; Πώς προέκυψε το ψευδώνυμο Ιανός Δελφινόσημος
Ζω μόνιμα στην Αθήνα, έφυγα από τη Σάμο, για να εκπληρωθεί το όνειρο των γονιών μου για μόρφωση, μιας και ήμουνα πολύ καλός μαθητής εκεί. Το Ιανός αντιπροσωπεύει την ταύτιση του καλού με το κακό από τον ομώνυμο ρωμαϊκό θεό αλλά σχετίζεται και με το επώνυμό μου. Οι Δελφινόσημοι ήταν μια κάστα μορφωμένων Σαμιωτών, που διέπρεψαν σε πολλούς τομείς.
Τι ρόλο παίζει η επικαιρότητα στη συγγραφική σας διαδικασία;
Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι ανισότητες που διαπιστώνω στον κόσμο γύρω μας, η αποξένωση στην καθημερινότητα, οι χαμένοι έρωτες, και η ανυπαρξία πάθους. Δεν είναι όμως, μόνο αυτά που διαμορφώνουν τον περίγυρό μας και τα οποία θα μπορούσαμε να κατατάξουμε ως ένα μέρος της «επικαιρότητας», είναι και οι προβληματισμοί μου, πάντα έντονοι, και οι σκέψεις μου, αντιφατικές κάποιες φορές, για το αύριο και το άγνωστο.
Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στους δικούς σας πόθους, τις δικές σας ανάγκες και στις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού;
Δεν έχω τέτοιο πρόβλημα, ακόμη τουλάχιστον. Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας, γράφω για μένα, για να αλλάξω τις ρυθμίσεις μου και να βοηθήσω, καταγράφοντας σε ένα κομμάτι χαρτί τους προβληματισμούς μου. Δεν κάνω ασκήσεις ισορροπίας, κάνω αυτό που νιώθω, χωρίς να έχω κάποιον εμπορικό στόχο ή ανάγκη για να αποδείξω κάτι.
Υπάρχει κάποιος φίλος, συγγενής ή καλλιτέχνης που αποτελεί κάτι σαν «μούσα» σας, που σας εμπνέει;
Πάντα υπάρχει κάποιος που με εμπνέει, αλλά δεν είναι μια συγκεκριμένη φιγούρα, είναι κάτι πιο γενικό. Η έννοια του έρωτα όμως, είναι κυρίαρχη μέσα μου.
Πώς βιώνετε τη στιγμή της έκδοσης ενός νέου βιβλίου, σαν ολοκλήρωση ή σαν μια καινούρια αρχή;
Πάντα νιώθω ότι βρίσκομαι στην αρχή, πάντα κάτι μου λείπει, πάντα αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένα τέλος, ή είναι όλα μια συνεχιζόμενη προσπάθεια και πάντα είμαι στην αρχή.
Ερχόμενη στο «Ό,τι μένει να σωθεί», τι αποτέλεσε για εσάς την αρχική σπίθα έμπνευσης για να το ξεκινήσετε;
Και αυτό το βιβλίο είναι συνέχεια μιας αέναης ιστορίας ηρώων, που διανθίζεται με τον πόνο, τη δυστυχία, την ανισότητα, τον πόλεμο, σε μια κοινωνία σε απόγνωση. Ένας σκοτεινός κόσμος με λίγες ελπίδες.
Υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα που καταθέσατε στο βιβλίο σας;
Υπάρχουν πολλά βιώματα μέσα σε κάθε βιβλίο μου. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς! Σε αυτό περιέχονται μικρά δράματα διπλανών ανθρώπων.
Τι θα θέλατε να μείνει στον αναγνώστη, αφού διαβάσει το βιβλίο και κλείσει την τελευταία σελίδα;
Μια αίσθηση προβληματισμού, μια αναλαμπή για σκέψη και μια γλυκόπικρη γεύση.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Θα συνεχίσω να γράφω, έχω ήδη ξεκινήσει ένα καινούργιο μυθιστόρημα και έχω προχωρήσει και κάποια φιλοσοφικά δοκίμια, που είτε θα γίνουν βιβλίο ή θα δημοσιευτούν στο λογοτεχνικό περιοδικό Μελίτροπον του εκδοτικού οίκου Κομνηνός.
Ο Ιανός Δελφινόσημος προσεγγίζει τη γραφή όχι ως επάγγελμα αλλά ως ανάγκη αυτογνωσίας και προσφοράς. Οι λέξεις του λειτουργούν σαν καθρέφτης μιας κοινωνίας που παλεύει με τις αντιφάσεις της, αλλά και σαν πρόσκληση σε ενδοσκόπηση και ελπίδα. Με το νέο του βιβλίο «Ό,τι μένει να σωθεί», συνεχίζει να εξερευνά τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, αποδεικνύοντας ότι η λογοτεχνία μπορεί ακόμα να είναι ένα μέσο για να «αλλάζουμε τις ρυθμίσεις μας» και ίσως, τελικά, να βοηθάμε λίγο περισσότερο τον κόσμο γύρω μας.
