Το ιαπωνικό θέατρο περιλαμβάνει δύο βασικές μορφές: το δραματικό θέατρο Νo ή Νογκάκου και το σατιρικό Κιόγκεν. Η λέξη Νο σημαίνει “ταλέντο, δεξιότητα”. Το κλασικό Νo, που οδήγησε και στη δημιουργία του Κιόγκεν, εμφανίστηκε τον 14ο αιώνα. Τον 15ο αιώνα, έζησε τη χρυσή εποχή του, χάρη στον ηθοποιό, συγγραφέα και θεωρητικό Ζεαμί, αλλά και στον πατέρα του Κανάμι...